Nuri Bilge Ceylan’ın 2014 yapımlı filminde başrolde Haluk Bilginer, Demet Akbağ ve Melisa Sözen’i görüyoruz. Filmin genel bir olay örgüsü yok, hayatta yaşanan sıradanlıklara ve bunlar arasında sıkışıp kalmış insanlara odaklı bir yapım. Alışık olduğumuz Nuri Bilge Ceylan tarzını tabii ki bu filmde de görüyoruz. Objektifler, kullanılan renkler, mekanlar. Aynı zamanda Altın Palmiye ödülüne layık görülen en uzun film olması dikkat çekici. Film, Aydın ve Nihal’in mutsuz evliliklerini anlatmanın yanı sıra; sınıf çatışmalarını, iki kardeş arasında kısır döngü haline gelmiş eleştiri iştahını, Aydın’ın herkesten uzak kendi dünyasında gidip gelmelerini ve sık sık kendiyle konuşurken mutsuzluklarıyla nasıl hesaplaştığını da gösteriyor. Aydın bulunduğu yerde herkes tarafından saygı gören ve aynı zamanda insanları tedirgin eden biri, birkaç kişi dışında. Birkaç kişinin başında elbette Necla (kardeşi) ve Nihal (eşi) geliyor. Kapadokya’da bir otele sahip olan Aydın aynı zamanda kültürel birikim ve kibire sahip. Kışın gelmesiyle birlikte hem kendisi hem de kasaba insanıyla olan yüzleşiyor. Ahlak, namus, kibir gibi kavramlarıyla Çehov felsefesine yer veren Ceylan, sınıfsal insan analizi yaparak toplumsal birçok soruna değiniyor. Bu film sadece Nihal ve Aydın ilişkisinden ibaret değil tabii ki. Aynı zamanda Aydın ve İsmail ilişkisinde hiyerarşik yapı ve mülkiyet ilişkisi üzerine giderek bir başka sınıftan ailenin iç çatmasını gösterirken, bir başka aileden çocuk-baba ilişkisinde psikolojik alt yapılarını da inceliyor. Dikkat çeken başka bir mesele ise, filmde kullanılan tek müziğin Schubert’ın 20 numaralı piyano sonatı olması. Peki burdaki mesaj ne? Aslında seyirciye dingin bir ruh hali benimsetmek isteyen Ceylan aynı zamanda bütün karakterlerin aynı derece yorgun olmasını anlatmak istemiş. Nuri Bilge Ceylanın kusursuz olan bu yapıtı sinema tarihi için sanat filminin Türk sinemasındaki yerini genişletirken, biraz da “Eternity and A Day” filminin sinematografisini anımsatmıyor değil. Film afişinin tasarımının ise Dostoyevski’nin ilk romanın kapağından esinlenildiği biliniyor.
Filmi henüz izlememiş olanlar varsa şunu da söylemek gerekir ki; “IMDB Top 250” listesinde yer almış ilk yerli filmdir. Oyuncu kadrosundan yönetmenine kadar en iyilerin bulunduğu film, hayatınıza katacağınız en iyi üç saat olabilir.
Alıntılarla Kış Uykusu;
“Karşımızdakini olduğu gibi görmeyip onu tanrılaştırmak, sonra da sanki böyle bir tanrı olabilirmiş de olmuyormuş diye ona kızmak.”
“Herkes tarafından kabul görmüş pozitif değerlere sahip çıkarak kendini sevdirmeye çalışıyormuş gibi.”
”Kafasında daha fazla fikir barındıran biri, diğerlerinden daha eylemci sayılır. Hiçbir şey yapmasa bile.”
“Ben evim, odam, kitaplarım neredeyse kendimi oralı hissederim; başka bir yere de ihtiyaç duymam. Ya bu insanın kendine bir dünya yaratabilme, kendini oyalayabilme yeteneği ile ilgili bir şey. Sıkılmak ne demekmiş ya? Sıkılmak için hiçbir zaman bir saniye vaktim olmadı benim. Ayrıca sıkılmak denen duygunun son derece lüks bir duygu olduğunu düşünüyorum bugünkü şartlar altında.”
“Nihal gitmedim, gidemedim. Artık yaşlandım mı, kafayı mı oynattım yoksa başka bir adam mı oldum, nasıl istersen öyle düşün. Bilemiyorum. Ama birkaç gündür içime yerleşen yeni adam gitmeme izin vermiyor. Ne olur sende gitmemi isteme. Anladım ki artık beni İstanbul’a çağıran bir şey yok. Her yerde olduğu gibi orada da her şey yabancı bana. Bilmeni isterim ki senden başka yakınım yok. Seni her dakika, her saniye özlüyorum. Ama gururum elvermediği için hiçbir zaman söyleyemiyorum. Senden ayrılmanın benim için ne derece korkunç hatta olanaksız olduğunu çok iyi biliyorum. Tıpkı artık beni sevmediğini bildiğim gibi. Biliyorum eski günlere dönemeyiz. Gerekte yok buna. Beni bir uşağın gibi bit kölen yanına al. Ve hayatımıza senin istediğin gibi de olsa devam etmemize izin ver.”
