Meydanlar çekiç sesleriyle dolu, meydanlar kan gölü
Ara sokakları bağlamış insan selleri birbirine
Bir zeytin ağacı gibi dal dal
Bak biz bunca insan
Bir çığlık atmışız
İstanbul’u ikiye bölmüş boğazından
Bir türkü söylemişiz bir yaprağa dokunup geçmiş
Ellerimizde kelepçelerle bir yaygara koparmış,
Bir isyan doğurmuşuz yaygaramızdan ki tufan kopsa yeri
Ben işte böyle bir anda
Bileklerinden kavramışım seni
Tutmuş mevsimin ilk cemresini saklamışım elmacık kemiklerine
Ve şimdi gelecek, ellerinde
Koyverme kendini gözlerime bak
Göreceksin asfaltın çatladığı yerden açacak tarla çiçekleri
Biz mor kardelenlerden bir bahar devşireceğiz
Ve ben bir koşul öne sürer gibi tutunacağım hayata
Sen yanımdaysan kalırım ayakta
Müjde Kuşu
