Halil Cibran, Kum ve Köpük | 20 Alıntı

      “Ben ne bir sanatçı, ne de bir şairim. Ben bir sisim; her şeyi örten ancak hiçbir zaman bir araya getiremeyen bir sis.”  

                                                                                  Halil Cibran

1. “Kendi uyanışları içinde diyorlar ki, “Sen ve içinde yaşadığın dünya/ bir kum tanesinden başka bir şey değilsiniz/uçsuz bucaksız bir denizin/uçsuz bucaksız sahilinde”                        Ben de benim rüyamın içinde/ diyorum ki onlara, “O uçsuz bucaksız deniz benim/ ve bildiğiniz bütün alemler de kum tanelerinden ibaret/ benim uçsuz bucaksız sahilimde”      (sf. 3)
2. “Yalnız bir kere dilsiz kaldım, biri bana “Kimsin sen?” diye sorduğu zaman.” (sf.4)
3. “Tanrı’nın ilk düşüncesinden melek taifesi doğdu. Tanrı’nın ilk kelimesinden de insan” (sf.4)
4. “Kendimi gerçekleştirmek istiyorum şimdi. Fakat üzerinde akıl sahibi yaratıkların yaşadığı bir gezegene dönüşmedikçe ben, nasıl yapabilirim ki bunu? Amacı bu değil mi, her insanın?” (sf.6)
5. “Bir kum tanesinin çerçevesinde/ inşa edilmiş bir tapınaktır / inci dediğimiz taş. Hangi tutku,/ hangi hasret inşa etmiş, bizim tenlerimizi, peki, / ve ne tanesi çerçevesinde?” (sf.6)
6. “Bana sessizlik verin, sizin için geceyi yerinden oynatayım” (sf.7)
7. “Ruhumla tenim birbirini sevip de/evlendikleri zaman/ikinci kez doğdum hayatta.” (sf.7)
8. “Hatırlama, başka veçheleri yanında,/ bir de, geçmiş, şimdi ve gelecek,/ bir buluşma biçimidir, ayrıca. Ve unutkanlık da bir özgürlük biçimi, özgürleşme biçimi.” (sf. 9)
9. “Ezelden, ebede akan/ bir ışık ırmağıdır, insanlık.” (sf.11)
10. “Kimse gece patikasını kat etmeden/ Tan vaktine erişemez” (sf.12)
11. “Mutlak hakikatin cahiliyim. Fakat bu cehaletimin de önünde eğiliyorum; bu eğilmede saklı benim onurum ve ödülüm.” (sf.15)
12. “İnsanın ulaşabileceği şeyle, hayal gücü arasında, küçük ya da büyük her zaman bir uçurum vardır ve bu uçurum ancak tutkuyla aşılabilir.” (sf.15)
13. “Bir annenin içinde sessiz yatan şarkı, çocuğunun dudaklarında sese kavuşur.” (sf.33)
14. “Kırılmadan nasıl mührü bozulabilir, nasıl kilidi açılabilir kalbimin?” (sf.39)
15. “Gerçekten adil olan, kendini de yarı yarıya suçlu hissedendir, sizin suçlarınızdan.” (sf.49)
16. “Ün, ışığın önünde dikilen tutkunun gölgesidir.” (sf.69)
17. “Bildiklerinizin sonuna ulaştığınızda, hissettiklerinizin başlangıcında olacaksınız.” (sf.73)
18. “Büyük insanın iki kalbi olur, biri kanar durur, öteki dayanır, sabırla bu acıya.” (sf.97)
19. “Sanat, doğadan ebediyete doğru atılmış bir adımdır.” (sf.103)
20. “Dilin içinde hapsettiğim her düşünceyi yapıp ettiklerimle özgürlüğüne kavuşturmam gerekir.” (sf.107)

                                                                                                              Kapı Yayınları, 2012

Türkçe Çeviri: Cahit Koytak