Banyoya kıstırdığı bir kadınla, neye uğradığını şaşırttığı gencecik bir öğrenciyle empati kuramayan bir adam, insanın derin çelişkilerine, kaygılarına ne dereceye kadar “gerçekten” nüfuz edebilir? Bunca riya, sözcük ve metafor dağlarının arasından sızıp eserin ruhunu kirletmez mi? En basit, ilkel sorunlarını çözememiş kişinin kurduğu dünya bu çiğlikten nasıl münezzeh olacak?
Alçak adamların yüksek edebiyatı – Zehra Çelenk – Gazete Duvar
Zehra Çelenk Gazete Duvar’da Hasan Ali Toptaş’ın ve edebiyat dünyasındaki diğer taciz konularını ele aldı.
Bu yazının üstü “edebi” kişiliğini kullanarak kadınları taciz eden Hasan Ali Toptaş hakkında olduğu için üstü çizilmiştir.
Hasan Ali Toptaş’ın kitaplarına olan sevgim bambaşka. Kendisinin, eserlerinin yeri çok ayrı benim için. Kitaplarını görünce içim kıpır kıpır oluyor. Çünkü, biliyorum ki beni çok nitelikli bir kitap bekliyor. Bu yüzden her seferinde, okumak için sabırsızlanıyorum hep ama bir yandan da bitsin istemiyorum. Öyle güzel bir yolculuğa çıkarıyor sizi…
”Gecenin Gecesi”, Toptaş’ın son çıkan kitabı. İçinde Ümit Ünal’ın harika çizimleriyle birlikte beş farklı öykü yer alıyor. Bu öyküler kısa gözükse de düşünsel olarak çok derin öyküler.
“‘HAT edebiyatı’nı kazan, kazdığı yere yeni sorular bırakan, bıraktığı soruları değiştiren, derinleştirdikçe daha da karışan, karıştığı ölçüde de billurlaşan öyküler.”
diye tanımlanıyor kitabın arkasında.
Toptaş’ın anlatımını bilenler bilir. Türkçeyi öyle güzel kullanıyor ki; sanki kelimeler dans ediyor. Bundan dolayı kitabı okurken Nihat’ın annesinin yüreğini hissediyorsunuz, Veysel’in içine düştüğü durumu yaşıyor gibi oluyorsunuz. Kitap sizi öyle içine alıyor ki, ayrı bir dünyaya gidiyormuş gibi hissediyorsunuz. Ayrı bir dünya ama aslında çok tanıdık olan bir dünya; görmezden geldiğimiz yaşanılan, tanık olduğumuz, bir o kadar da içselleştirdiğimiz bir dünya…
Kitap, ince gözükse de anlatılanlar oldukça yoğun bir his bırakıyor sizde. Sayfalarda yer alan çizimlerin rengine boyandı içim. Çizimler öyle güzel ki; bazen durup bir süreliğine o sayfayı izledim. Renkleri, öykülerle uyumu çok başarılıydı bence. Çizimler öyküleri tamamlıyor gibiydi.
Yanınıza kahvenizi alın, ufak bir yolculuğa çıkın bu kitapla. Nasıl bir yolculuk biliyor musunuz? İnsan odaklı tüm duyguların gerçekliğini hissedeceğiniz bir yolculuk…
Bence mutlaka okuyun derim, Toptaş’ın diğer kitaplarını da öyle.