Franz Kafka – Aforizmalar | 20 Alıntı

1.  “Aynı anda kalbimin hem huzuru hem de karmaşasısın sen.”     (s.11)
2.  “Ölmekten son derece korkuyor çünkü henüz yaşayabilmiş değil.”     (s.15)
3.  “Bazı kitaplar kişinin kendi kalesindeki bilinmeyen odaların anahtarıdır.”     (s.16)
4.  “Yazmak mutlak bir yalnızlıktır, kendi içindeki buz gibi uçurumlara düşmektir.”     (s.18)
5. “Bu kadar fazla günün sonunda  ufacık bir yaşam edeceği hiç aklıma gelmezdi”     (s.20)
6. “Kitaplardan ibaretim ve başka bir şey olamam, olmak istemem de”     (s.24)
7. “Hepimizin olabildiğince çabuk uykuya dalarak kaçmaya çalıştığı bir vicdan azabı var.”     (s.29)
8.  “Bu bitmek tükenmek bilmeyen kışın ortasında ne işim var benim?”     (s.38)
9.  “Umudunu yitirme, umudunu yitirmeyeceğin gerçeği konusunda bile.”     (s.45)
10.  “Yazmak için yalnızlığa ihtiyacım var; bir keşiş yalnızlığı yetmez bana, ölü bir adam kadar yalnız olmalıyım.”     (s.47)
11.  “Derinden, şuursuzca, ölesiye özlüyorum seni, öyle ki akıl sır ermez duyduğum özleme.”     (s.53)
12.  “Biraz daha uyusam da bütün bu saçmalığı unutsam”     (s.63)
13.  “Sevdiğin her şeyi er ya da geç kaybedeceksin, fakat eninde sonunda sevgi, farklı bir şekil almış olarak geri dönecek.”     (s.64)
14.  “Senin anlamanı sağlayamam. İçimde neler olduğunu anlamasını sağlayamam hiç kimsenin. Ben kendime bile anlatamıyorum bunu.”     (s.67)
15.  “Yorgunum, hiçbir şey düşünemiyorum, sadece yüzümü kucağına koymak, ellerini başımda hissetmek ve sonsuza kadar öyle kalmak istiyorum.”     (s.72)
16.  “Özgürüm ve bu yüzden kayboldum.”    (s.91)
17.  “Yorgun bir köpek gibi duruyor hepsi, çünkü bir başkasının hatıralarında yaşamak için harcıyorlar bütün güçlerini.”     (s.100)
18.  “Her şeyi doğru kabul etmek gerekmez, kişi her şeyi gerekli kabul etmek zorundadır yalnızca. ‘Hüzünlü bir düşünce,’ dedi K. ‘Yalan söylemeyi evrensel bir kural haline getirir bu.’ ”   (s.117)
19.  “Bir bakıma şiirsin sen de; bütün bir hayatım boyunca çözmeye can atacağım üstü kapalı ayrıntılarla dolusun. Sözcükler ruhunda infilak ediyor ve sen, bu sözcüklerin kırıntılarını ruhani benliğinin gözeneklerinde taşıyorsun.”     (s.133)
20.  “Büyükbabam eskiden şöyle derdi: Hayat şaşılacak kadar kısadır. Geriye dönüp bu söze baktığımızda, hayat bana o kadar küçük görünüyor ki, mesela bir gencin atıyla komşu köye gitmeye karar vermesinden ve sıradan mutlu bir ömrün, böyle bir yolculuğa çıkmak için gereken zamana bile yetmemesi olasılığından korkmamasına anlam veremiyorum.”    (s.150)

Franz Kafka – Aforizmalar

Aylak Adam Yayınları