John Steinbeck’in yazmış olduğu kısa roman Fareler ve İnsanlar’dan 15 alıntıyı sizler için derledik, iyi okumalar!
1. Unutmamak için elimden geleni yaptım. Tanrı şahidim olsun, çok uğraştım unutmayayım diye George. (Sayfa 9)
2. Beni yanında istemiyorsan söyle yeter. Ben de tam şuradaki tepelerden birine çıkarım… (Sayfa 19)
3. Bizim gibileri, yani çiftliklerde ırgat olarak çalışanlar, dünyanın en yalnız adamlarıdır. Aileleri yoktur. Hiçbir yere ait değildirler. Çiftliğin birine kapılanır, kısmette ne varsa cebe indirirler. Sonra kente gidip o paranın dibine darı ekerler. Bundan sonra yapacakları ilk iş, başka bir çiftliğin kapısını çalıp kuyruk sallamak olur. Hayattan bekledikleri hiçbir şey yoktur. (Sayfa 19)
4. Ama biz onlar gibi değiliz. Bizim bir gelecek planımız var. Söylediğimizi dinleyen, bize önem veren biri var yanımızda. Gidecek başka bir yerimiz olmadığı için barda oturup burnumuzu viski bardağına sokmak zorunda değiliz. Onlar hapse girseler tek başlarına çürürler orada, bir arayanları olmaz. Biz onlar gibi değiliz. (Sayfa 20)
5.Lennie’ye döndüm: “Atla suya dedim.” Atladı.
Hiç yüzme bilmiyordu. Biz onu çıkarana dek nerdeyse boğuluyordu. Onu çekip sudan çıkardım diye bana öyle minnet duydu ki “atla!” diyenin ben olduğumu hepten unutmuştu. İşte… Onunla bir daha asla dalga geçmedim. (Sayfa 50)
6. İnsanın yüreğinin iyi olması için akla gerek yoktur. Bana zaten bu ikisi birlikte pek olmuyor gibi geliyor. Gerçekten akıllı bir adama bakıyorsun, hiç de iyi olmadığını görüyorsun. (Sayfa 51)
7. Ama işte biriyle birlikte gezmeye alışıyor insan, sonra da onsuz yapamıyor. (Sayfa 51)
8. İnsanlarla arasına belli bir mesafe koyardı ve onlardan da bu mesafeye saygı göstermelerini beklerdi. (Sayfa 81)
9. Sana bir şey diyeyim mi? İnsan çok uzun süre yalnız kaldı mı hastalanır, yalnızlıktan hastalanır. (Sayfa 87)
10. Kitaplar işe yaramıyor. İnsanın yanında olacak birine ihtiyacı var.” inlemeyi andıran bir sesle devam etti: “İnsan yanında biri olmazsa delirir. Kim olduğu önemli değildir, yeter ki yanında olsun. (Sayfa 87)
11. Gece burada tek başına bir adam düşün, işte ya kitap okuyor ya da bir şeyler düşünüp öylece oturuyor. Bazen düşüncelerini birine söylemek ister doğru mu yanlış mı diye ama kimsesi yoktur işte. Bir şey görünce bile onu gördüğünden tam emin olamaz gösterecek kimsesi olmadığından. (Sayfa 88)
12. Biri sizin için kötü bir şey söyleyecek diye hepinizin ödü kopuyor. (Sayfa 93)
13. Neyim eksik ki benim?
Ne sanıyor bunlar beni anlamadım ki.
Kimsenin benim nasıl bir hayat sürdüğümü gördüğü yok. (Sayfa 104)
14. O kadar çok anlattırdı ki, ben de belki bir gün gerçekleştiririz hayalimizi diye umut etmeye başladım. (Sayfa 112)
15. Elimden geleni yaptım. Hep iyi olmaya çalıştım. Ama olmadı işte. (Sayfa 119)
