Cemal Süreya’nın “fazla şiirden öldü” dediği, satırlarıyla ruhumuza dokunan büyük şair Edip Cansever’in Yerçekimli Karanfil’inden 21 alıntıyı sizler için derledik.
- Sen usul, ben yavaş, kime yaraşır bu sessizlik?
Kim biner gemiye insandan kıyılar yapılırken
Yetmez mi dalgası vursundu azıcık gözlerimize
Gözlerin gözlerime, siz bak ey!” (s.10)
- “Durmadan aşklanıyorum ama hep böyle
Karanfiller gibi taze omzum, dizlerim, ayaklarım” (s.16)
- “Otlara basarız, dallara değeriz, bunları hep yaparız
Biraz da susmalıyız.
İnsan bir şeyler aramalı kendinde.” (s.78)
“Evet, çünkü bu karanlık işime en geleni
Kendimi saklıyorum ya, bir yığın ölüden gelen kendimi.” (s.79)
- “Çok eski bir yerimdeyim, çürüyen bir yerimden geliyorum
Öldüklerimi sayıyorum, yeniden doğduklarımı.
Anlıyorum, ama yepyeni anlıyorum bıktığımı.” (s.79)
- “Durmuşuz; ölümü, acıyı, daha neleri durdurmak için
Evet bir de cins tuzaklar kurmuşuz gözlerimize
Tuzaklar, ve sanırım herkesin işi bizi anlamak” (s.91)
- “Dünyaya baktığım yol uzamakta
Ve biraz düşünsek mi, alıştık nasıl olsa
Kim bilir neyi istiyorduk, neyi anmıştık az önce.” (s.104)
- “Göz, o benim en deli hayvanımdır
Bir fiildir ne zaman, durakalmış bir fiil
Ucuza yaralanmış, vurulmuş serserilikten
Gözdür, kim ne derse desin, bütün aşkların en
Kararsız, durgun ve küçülmüş bunca serüvenden
Aşk
En bitirim acılarda en dayanıklı büyüyen.” (s.133)
- “Kaçsam o da bir türlü karanlık şimdi
Ne kadar aynı bir dünyadayız seninle
Aşka, döğüşe, maviye yetmek için.” (s.138)
- “Derin, sessiz, iyi böylece
Gün ortası alacakaranlık bakışlar.
Bir buluşma yeridir şimdi hüzünlerimiz
Biz o renksiz, o yalnız, o sürgün medüzalar” (s.177)
- “Ben sanki unuttum da yaşamakta olan her şeyi
Acıyı, sevinci, aşkı, o her zamanki her şeyi.” (s.209)
- “Bir caddeyi kullanmalı az çok, bir göğü,
bir kadeh siyah şarabı
Denedim, sen varsın ya, sen olunca bir o kadar dayanıklı.” (s.213)
- “Ve umutlar sonsuzdur.
Çünkü en büyük yaslar,
En büyük ölümlerden sonra tutulur.” (s.232)
- “Zorlasak mı acaba bizim olmayan
Görünmez bir mutluluğun yollarını” (s.310)
- “Yani yaşıyor olmak
Yaşamakla bağdaşamaz bazen.” (s.333)
- “Sen ki her şeyi yeni anlamaya çıkmış gibi bakamazsın
yüzüme.” (s.363) - “Unutmak, unutulmak, kim bilir
Her bakımdan daha iyidir. Ve insan
Bir gün yeniden tanıyabilir kendini. Bir umut!
Ve umut değil mi bizi koruyan.
Bu böyle olunca da
Yeniden bir doğuşa hazırlanıyoruz demektir.” (s.384)
- “Kimse bir şey bulmazdı bizde
Kâğıtlar, kitaplar doldururdu biziB harfiydik sözlüklerde:
Balıkçıl Bölünen, kesilen, katlanan matematiklerdeSaatlerde hiçbir şey göstermeyendik
yalnız.” (s.519) - “Güneşli günler de sıkabilirmiş insanı
Bir rastlantı gibi gelen mutluluklar da
Susarsak susarmışız da, ölçemezmiş kimse derinliğini
Kim bulacak derinliğin kalbin” (s.593)
- “Diyor ya, biz alıştık, yüreklerimize bakıyoruz
yine de
Uykusuz gecelerimize bakıyoruz: onurun uykusuzluğu” (s.642)
- “Acele etme yoksun belki
Ben her şeyin bir bir yok olmasına o kadar alıştım ki
Ve her şeyin bir bir var olmasına o kadar alışacağım ki.
Bilirsin neler için çarpmıyor bu yürek.” (s.677)
Bu alıntılar, ADAM Yayınları’nın Edip Cansever – Yerçekimli Karanfil (Toplu Şiirler 1) adlı kitabından derlenmiştir. Baskı Tarihi: 2003
