Seyyidhan Kömürcü’nün 2012 yılında Homeros Şiir Ödülü’ne layık görülen ikinci şiir kitabı Dünya Lekesi, bizi dünyanın ızdırap veren yüzüyle karşı karşıya getiriyor. Şair, kitaba “Her sabah ödümü koparıyor dünya” diyerek başlıyor. Dizelerin arasında gezinirken dünya denen ağrı bizim de içimize oturuyor, yutkunduğumuz yerlerimize batıyor. Burada kitaptan bazı alıntıları derledik. Umarım siz değerli okuyucularımıza da en insan yerlerinden dokunur. Keyifli okumalar…
- “Yüzünün üzülmeye çalışmış yerlerinden bahsediliyor
Güya gövdenin ve sesinin başına su gelmiş, inanmazdım
Herkesle hançersin de kendinle adın çıkmış sanki
Kalbini özenle kırmışsın bütün eşyanın, ummazdım” (sf.11) - “İnsan dalgın bir belgedir kendisiyle hayat arasında” (sf.12)
- “Bütün evlerin en mükemmel hatasıdır baba” (sf.12)
- “İki lekenin birbirine dağılmasına sadece aşk mı denir
Diğer zeytinin diğer zeytine fethi gibi
Dilerim herkesin vaktiyle adı sinem olan uzun bir yasa değer eli
Sinem!
O kadar
O denli” (sf.13) - “Kalbimin çeşitli peygamberleriyle
Tutup saçlarına eyyub anlattım
Dedim senin de saçların cumhuriyetin ilk günleri” (sf.16) - “Boynun gene boynun ve yüzünün üzgün yerleri
çok baktım ama seyretmedim sonra hiçbir şeyi” (sf.17) - “Ben biraz yavaş
Günde beş defa hiçbir şey yapmayan biri
Ben biraz en üzgün baharatlara fena meyilli” (sf.19) - “Madem günde beş vakit kalkıp sana baktım
Madem dünyanın bu kadar sabahını ben uyandım
Ben uyudum bu kadar uykusunu
Diledim dünyaya fena inanmış bir yüzüm olsun” (sf.20) - “Bir ömür ağrıma gitse de dünyadan oluşmuş harfler
Yarım dalgın ve kusurlu geldim ben buraya
Günde beş defa hiçbir şey yapmamaktansa
Kalıp sana baktım
Kalıp sana bakmak oldu dünya” (sf.21) - “Dedim belki de bir yutkunma yeriydi dünya” (sf.23)
- “Gördüm
Nereye gitsem ben dik gölgem kamburdu bu dünyada” (sf.26) - “Derler ki ruhunda kocaman şüphe
Kalbinde kara bir lekeyle doğarmış insan
İnsan
Yani biri diğerini kör kuyularda merdivensiz bırakan” (sf.29) - “Geldiğim ya da kaldığım
Beni tamam eden her neyse onun adına
Sana gelmiştim hayatta kaldım yanlışlıkla” (sf.31) - “Bak benim kırk kere fotoğrafım da var kalbimle yan yana
İşte burada dağlarım çok üzgün
Burada hayatı sevme tehlikesi geçirmişim ben” (sf.32) - “dünya dünya
yalvarırım artık bir gün beni uyandırma” (sf.33) - “Dünyaya bakma vaktim gelmiş
Bir sesin bir yere bakması gibi fena
Tuhaf bulaşıcı ve yapışkan bakmışım dünyaya” (sf.37) - “Diyebilirim ki kırk yıl sürdü içim
Kırk yıl sürdü içimi titreten zaman
bu muamma
Başımı en feci yastığa koyup
Yüzündeki tek tanrılı dinleri denedim
Yüzündeki en unutkan yerleri” (sf.41) - “diyebilirim ki her duası feciyle biten bir ibadetti yaşamak” (sf.42)
- “Dedim benim seninle kırk kere fotoğrafım var
Senin bundan kırk kere haberin yok
Dedim ve uyandım!
Başkasının sesiyle devam ettim dünyaya” (sf.48) - “Sonra sonra anladım
İnsan ancak güzel bir acıyla kalabilirmiş dünyada” (sf.49) - “Yine de masalımdan düşmeye geldim” (sf.62)
- “ne yapayım
bkz.
dünya
bkz.
insan demekten başka
ne yapayım” (sf.69)
Dünya Lekesi – Seyyidhan Kömürcü
Everest Yayınları