Eski nesille, nihilist gençlik arasındaki kuşak çatışmasını anlatan Babalar ve Oğullar, Rus edebiyatının önemli yazarlarından İvan Turgenyev’in 1862’de kaleme aldığı başyapıtıdır. Eser, Rus edebiyatının ilk modern roman örneği olarak kabul edilebilir. Bu eserden seçtiğimiz 15 alıntıyı sizlerle paylaşıyoruz, keyifli okumalar.
1) Her insan kendi kendini eğitmek zorundadır (…) Döneme gelince, neden yetiştiğim döneme bağlı olacakmışım? Varsın o bana bağlı olsun.
(Sf.41)
2) Kişilik, sayın bayım, en önemlisi budur işte: İnsanın kişiliği bir kaya gibi sağlam olmalıdır, çünkü her şey onun üzerine bina ediliyor.
(Sf.61)
3) Güçmüş! Vahşi bir Kalmık’ta, Moğol’da da vardır güç; ama neyleyim öyle gücü? Bize gerekli olan uygarlıktır, evet efendim, evet sevgili beyefendi; uygarlığın meyveleridir bizim için değerli olan.
(Sf.66)
4) -İzninizle sorabilir miyim, neye yarar sanat?
-En azından insanları tanımaya, anlamaya…
(s.104)
5) Zaman (bilindiği üzere) bazen kuş gibi uçar gider, bazen sümüklüböcek gibi ilerler; ama insanın en çok hoşlandığı, onun çabuk mu, yavaş mı geçtiğini fark etmemesidir.
(Sf.112)
6) -Yoksa siz insanın kendini bir şeye vermesinin kolay olduğunu mu sanıyorsunuz?
-İnsan düşünecek, bekleyecek, kendi değerini bilecek, yani kendine değer verecek olursa kolay olmaz; ama düşünmezse kendini vermesi çok kolay olur.
(Sf.123)
7) Deyimi bilirsiniz: “Mutluluk bizim olmadığımız yerdedir.”
(Sf.126)
8) Çok şey bilirsen çabuk yaşlanırsın.
(Sf.133)
9) Her insan pamuk ipliğine asılıdır, aşağıda her an her şey olabilir. Ama o hâlâ kendine başka dertler arar, hayatını bozmaya çalışır.
(Sf.138)
10) -Yaşamı, her anının bir anlamı olacak şekilde kurmalı.
-Kim söylüyor bunu! Yalan da olsa, anlamlı bir yaşam hoştur, ama anlamsız olanla uzlaşmak da mümkün…
(Sf.159)
11)İnsan her şeyi anlayabilecek yetenektedir. Gökyüzünün nasıl titreştiğini de, güneşte olup bitenleri de anlar; gelgelelim, bir başkasının onun gibi sümkürmediğini anlayamaz, bunu anlayabilecek yetenekte değildir.
(Sf.178)
12) Yargılayamayacağımız tek bir insan yoktur!
(Sf.207)
13) Sevdiğinin gözlerinde böyle gözyaşları görmemiş olanlar, insanın kalbi minnettarlıkla ve çekingenlikle titrerken dünyada ne denli büyük mutlulukların olabileceğinden habersizdirler
(Sf.224)
14) Görüyorsun ne yaptığımı… Valizimde boş yer vardı, saman dolduruyorum oraya. Yaşam valizimiz de öyledir işte; içinde boş yer kalmaması için eline ne geçerse dolduracaksın.
(Sf.226)
15) Sevgi, kutsal ve sadık sevgi her şeye kadir değil midir? Ah, evet! Bu mezarda ne denli tutkulu, günahkar, isyankar bir yürek yatıyor olursa olsun, üzerinde yetişen çiçekler gene de masum gözleriyle uysal, sakin bakar bize: Yalnızca ebedi huzurdan, doğanın ”kayıtsız”, büyük huzurundan değil; ölümsüz barıştan, sonsuz yaşamdan da söz ederler…
(Sf.252)
