Kopenhag Üçlemesi‘nin son kitabı olan Bağımlılık, Tove Ditlevsen‘in hayatının en zorlu yıllarını ele alıyor. Savaş verdiği, karşısında durduğu şeylerin hayatına nasıl daha fazla nüfuz ettiğini, hayallerle bağımlılıklar arasında kalmanın zorluğunu sarsıcı bir gerçeklikle ele alıyor. Otobiyografik bir üçleme olan bu seri, Ditlevsen’in hayatındaki son yıllarında ayna tutuyor.
Serinin diğer alıntılarına göz atmak isterseniz; Tove Ditlevsen – Çocukluk | 15 Alıntı ve Tove Ditlevsen – Gençlik | 10 Alıntı yazılarına göz atabilirsiniz!
- “Sadece yirmi yaşındayım ama bu yeşil odaların dışarısında, hayat başka insanlar için sanki davul ve darbuka eşliğinde akıp geçedursun, birbirinin tıpatıp aynısı olan günler benim üstüme fark edilmez bir toz gibi çöküyor.” (s.7)
- “Benim için yazmak, çocukluğumda olduğu gibi kimse görmediğinde bir köşeye çekilip yaptığım, gizli, yasak ve utanç verici bir şey.” (s.10)
- “Bisikletlerimizi rüzgâra karşı sürüyoruz.” (s.29)
- “‘Belki,’ diyor, ‘karışık olan sensin. O zaman hayatın da öyle olur.'” (s.36)
- “Beşiğe doğru eğilip o minicik parmakları tutuyorum. ‘Şimdi anne, baba ve çocuğuz,’ diyorum, ‘gayet sıradan, normal bir aile.’ ‘Neden,’ diye soruyor Ebbe merakla, ‘sıradan ve normal olmayı bu kadar çok istiyorsun? Öyle olmadığın bir gerçek.’ Buna bir cevap veremiyorum ama kendimi bildim bileli dilediğim bu.” (s.40)
- “‘Bazen,’ diyorum, ‘kimseyi gerçekten sevemediğimi hissediyorum. Sanki koca dünyada bir tek kendimi görüyorum.’ ‘Saçmalama,’ diyor Lise, ‘Ebbe’yi gerçekten seviyorsun ya.’ ‘Evet ama,’ diyorum, ‘gerektiği gibi değil. Eğer atkısını unutursa, hatırlatmıyorum. Ona iyi bir yemek hazırlamak gibi şeylerle de uğraşmıyorum…'” (s.44)
- “Daha evvel hiç şehir dışında vakit geçirmedim ve buradaki büyük sessizlik önceden tecrübe ettiğim hiçbir şeye benzemediğinden beni şaşırtıyor. Mutluluğa yakın bir şey hissediyorum, belki hayatın tadını çıkarmak budur diye düşünüyorum.” (s.49)
- “Dışarıdaki dünya insafsız ve karmakarışık ve ona karşı gücümüz yetmediğinden, ondan kaçınmayı yeğliyoruz.” (s.53)
- “Noel akşamı uyanıyorum, çantamda bulduğum kağıt kalemle gece lambasının ışığında bir şiir yazıyorum:
‘Korkak ve zayıf birinin yanına
sığınmak isteyen sana,
bir ninni söylerim
gece ve gündüz arasında’
Yaptığımdan pişman değilim ama yine de zihnimin karanlık ve karmaşık koridorlarında, çocuk ayağının nemli kumda bıraktığı izler gibi belli belirsiz izleri kaldı.” (s.66) - “Öykü yazmaya başladım ve gerçeklikle aramdaki perde yine eskisi gibi sık dokumalı ve güven verici.” (s.67)
- “Dışarıda bahar gecesi uzayın içinde ilerleyedursun, gökten zarifçe sarkan ay, vedalaşıp kendi evlerine dönmeye tenezzül edemeyen, sarhoş ve yorgun kalabalığı izliyor hüzünle.” (s.70)
Ditlevsen, Tove. Bağımlılık. Monokl Yayınları: İstanbul, Ocak 2025.
