“En başta ‘su’ vardı.”
Bugün, epeydir merak ettiğim ve sonunda okuma fırsatı bulduğum “Su” var.
Efendim, kitap Türklerin şaman geleneğinden başlıyor, Kutadgu Bilig ile şekilleniyor. Suyun hayatımızdaki öneminin yanında şaman geleneğindeki değeri detaylarıyla veriliyor. Mavi renginden püsküllü elbiselere, kayın ağacının ve şimşeğin kutsallığından üç sayısına kadar manevi değerler buluyorsunuz bu satırlarda.
“Dinle bak bilgili insan ne der; / Aceleyle yapılan işin pişmanlığı yıllarca sürer.”
Her şey, çevresinden farklı bir bakış açısına sahip Defne Kaman’ın kaybolmasıyla başlıyor aslında. Komiser Ümit Kaman ise soyadı benzerliğinin yarattığı şaşkınlıkla birlikte kendini olayların içinde buluyor.
Ümit, en yakın arkadaşı Sahaf Semahat ile birlikte bir yandan olayı çözmeye çalışıyor bir yandan da aşık olduğu kadın; Tasvir ile ilgili dertleşiyor.
“Biz modern insanların karnı tok olsa da gözü hep aç! Bu yüzden ihtiyacımız olmayan her şeyi midemize ve cebimize dolduruyoruz. Midemiz ve cebimiz şiştikçe vicdanımız ve dünyamız fakirleşiyor.”
Kitapta, şaman geleneğine ve Kutadgu Bilig’e dair çok fazla ve ince detaylar görebilmek mümkün. Ayrıca, toplumda yıllardan beri var olan mezhep çatışmalarının, kadın-erkek ilişkilerindeki ataerkil bakış açısının örneklerini görüyoruz.
“Dünyanın herhangi bir yerinde ve herhangi bir yüzyılında yirmi beş yıl kadar yaşamış biri, cehennemin bu dünyada olduğunu artık öğrenmiş, insanlık tarihi boyunca insanın en büyük düşmanının yalnızca insan olduğunu çoktan fark etmiş olmalıdır.”
Bu kitap, sizi bilgilendiriyor. Üslubu gayet iyiydi fakat ben biraz yavaş okudum. Ayrıca, yazarın arada kitabı bölüp okuyuculara seslendiği kısımlar yer alıyor. Epey farklıydı bence 🙂
Umut dolu kitaplara…
