Günümüzde Pop müziğin prenseslerinden biri olarak anılan Sabrina Carpenter, geçtiğimiz yıl çıkarmış olduğu Short n’ Sweet albümünden beri adından sıkça söz ettiriyor. İlk albümüyle birlikte 10 yıldan fazladır sektörde olan Carpenter, ne oldu da birden bu kadar popüler oldu?
Bu yazıda, Sabrina Carpenter’ın sesini duyurmak için geçtiği zorlu yıllardan, pop müziğin zirvesine uzanan hikâyesine odaklanacağız.
Sabrina’nın Müzik Sektörüne Girişi
Disney çıkışlı genç yıldızların hikâyeleri çoğu zaman birbirine benzer gibi görünür: Bir diziyle tanınırlar, ardından şarkı söylemeye başlarlar, bazısı bir süre sonra ortadan kaybolur, bazısı ise pop müziğin geleceğini yeniden yazar. Sabrina Carpenter, bu ikincisi. Ama onun hikâyesi, yalnızca bir Disney yıldızının sahneye çıkışı değil; bastırılmış bir sesin karanlıktan çıkıp dünya çapında duyulmasına kadar uzanan, çetin ama parıltılı bir yolculuk.
Henüz 10 yaşındayken YouTube’a yüklediği cover videolarıyla müziğe olan ilgisini belli eden Carpenter, Girl Meets World dizisiyle oyunculuk kariyerine ivme kazandırsa da kalbinin attığı yer müzikti. Sesi güçlü, yorumları duygulu, duruşu ise başından beri özgündü. Ne var ki Disney etiketi altında yayımladığı ilk albümler, onun gerçek sesini tam anlamıyla yansıtamıyor; endüstrinin şekillendirdiği genç pop formüllerinin içinde kayboluyordu.
Hollywood Records ve Yükseliş Öncesi Sessiz Yıllar
2015 çıkışlı Eyes Wide Open ve ardından gelen EVOLution, Sabrina’nın müzikal kabuğunu araladığını gösterse de onu gerçek anlamda duyuran albümler değildi. Eleştirmenler yeteneğini fark etse de listelerde ciddi bir yankı yaratmak kolay olmadı. Bu dönem, onun görünmez ama ısrarcı zamanlarıydı. Şarkı söylüyor, üretiyor, turnelere çıkıyor ama henüz hak ettiği etkiyi yaratamıyordu.
Pop sound’lar güçlüydü, vokal performansı dikkat çekiciydi; ancak bu albümler, onun asıl potansiyelini ortaya koymak için yeterince kişisel değildi. Eleştirmenler, onun genç yaşına rağmen sahne hâkimiyetini ve vokal yetkinliğini övse de, listelerde ciddi bir yankı yaratmak kolay olmadı.
2018’de yayımlanan Singular: Act I ve 2019’daki devamı Act II, onun bu görünmezlikten çıkma çabasını açıkça ortaya koyuyordu. Bu albümlerle birlikte daha olgun, daha cüretkâr bir pop kimliği benimsedi. Özellikle “Almost Love”, “Sue Me” ve “In My Bed“ gibi parçalar, onun eğlenceli ama özgüvenli tarafını sergiledi. Üretim kalitesi yüksek, enerjik ve sahneye yakışan işlerdi bunlar. Ancak bu dönemde dahi, Sabrina hâlâ sektörde tam anlamıyla duyulmuş sayılmıyordu. Şarkıları TikTok veya radyo listelerinde büyük patlamalar yaratmıyor, çoğu zaman niş bir kitleye hitap ediyordu.
Kendini müzikal olarak daha çok ifade etmeye başlamıştı ama o dönemin şarkıları bile, bir parça maskeyle söylenmiş gibiydi. Belki de henüz tam anlamıyla kırılmamış, tam anlamıyla yazılmamış bir hikâyenin içindeydi. Pop yıldızı olmanın kurallarına uyan ama kendi kurallarını koyamamış bir genç kadının dönemiydi bu. Yine de, o dönem yaptığı her sahne performansı, her söz yazımı ve her stüdyo kaydı, onu bugünkü Sabrina Carpenter’a bir adım daha yaklaştırdı. Sessiz ama kararlı bir şekilde müzik sektörünün duvarlarını tırmalıyor, kendi sesine yer açmak için çabalıyordu.
Island Records ve emails i can’t send Dönemi
Her sanatçının bir dönüm noktası vardır. Sabrina Carpenter için bu, 2022 yılında yayımladığı emails i can’t send albümüydü. Önceki dönemlerinin aksine bu albüm, endüstri beklentilerinden çok kişisel dürtülerle şekillenmişti. Sadece bir albüm değil, aynı zamanda bir iç dökme, yüzleşme ve iyileşme süreciydi. İlk kez tamamen kendi hikâyesine, kendi sözlerine ve kendi duygularına bu kadar alan tanıdı. Ve o alan, onun gerçek sesini sonunda ortaya çıkardı.
Albüm, adını Sabrina’nın hiç göndermediği e-postalardan alıyor. Bu bile başlı başına bir samimiyet vaadiydi. Açılış parçası olan “emails i can’t send”te babasına duyduğu kırgınlığı anlatıyor; çocukluk travmalarını, güven problemlerini, affetmeye çalışırken içini kemiren soruları dürüstçe dile getiriyor. Bu cesur açılış, albümün geri kalanına da yayılan duygusal çıplaklığın habercisiydi.
Albümün hit parçalarından “because i liked a boy”, yalnızca ilişkilerle ilgili değil; Sabrina’nın yıllarca üzerine yapışan haksız yargılarla da yüzleşmesi. Bu şarkı, onun medyada yaşadığı lince karşı yazılmış bir manifesto gibiydi. İnsanların onun hakkında kurduğu senaryolara karşı kendi gerçekliğini dile getirmesi, yalnızca bir aşk hikâyesinin ötesindeydi. Yargılanmak, susmak zorunda kalmak ve sonunda kendi sesini bulmak… Hepsi bu birkaç dakikalık şarkıya sığdırılmıştı.
Bu albüm, listelerde ciddi başarılar elde etti, TikTok’ta viral oldu, eleştirmenlerden övgüler topladı ama belki de en önemlisi, Sabrina’nın artık tam olarak duyulduğu an olmasıydı. Yıllarca bastırılmış bir sesin sonunda yankı bulduğu, sessiz yılların sabrının karşılık bulduğu dönem. emails i can’t send, bir kariyer zirvesinden öte, bir kişisel devrimdi. Ve bu devrimle birlikte, Sabrina Carpenter artık yalnızca sahnede değil; kalplerde de yerini sağlamlaştırmıştı.
Espresso Yazı ve Short n’ Sweet Albümü
“Espresso”, sadece bir yaz hiti değildi; aynı zamanda Sabrina’nın yeni albümü Short n’ Sweet döneminin habercisiydi. 2024 yazında bu albümün geleceğini duyurması, onun yaratıcı kontrolünü tamamen eline aldığı bir dönemi başlattı. Artık sadece duygusal kırılmalarını değil, zekice yazılmış pop kültürü göndermeleriyle süslenmiş şarkı sözlerini, retro esintili görsel estetiği ve ironik bakış açısını da sahneye taşıyordu.
Sabrina’nın bu dönemi, hem müzikal hem görsel anlatımında geçmişteki tüm katmanların üzerine inşa edilmiş bir özgürlük hissi taşıyor. Espresso‘nun ardından albümden beklentiler büyürken, Sabrina sosyal medyada, sahnede ve röportajlarında “artık her şey benim elimde” demeye başladı. Müzik videoları sinematik ve stilize; görsel kimliği, nostaljik feminenlik ve modern ironinin harmanlandığı bir evrene dönüşmüştü.
Bu yeni dönemin özünde, Sabrina artık kimseye kendini kanıtlama ihtiyacı duymuyor. O artık sadece geçmiş travmalarıyla hesaplaşan biri değil; aynı zamanda kendi kurallarını koyan bir pop figürü. Eğleniyor, dans ediyor, ama bir yandan hâlâ anlatacak hikâyeleri var. Short n’ Sweet dönemi, Sabrina Carpenter’ın artık sadece dinlenen değil; izlenen, tartışılan, etkileyen bir sanatçıya dönüştüğünün ispatı.
Tartışmalı Short n’ Sweet Turu
Sabrina, turnesinde yalnızca müzikal gücünü değil, yeni görsel estetiğini ve cesur anlatım dilini de ortaya koyuyordu. Sahne kostümleri, koreografileri, spot altındaki enerjisi —hepsi, onun yeni nesil pop yıldızı kimliğini daha da belirgin hâle getirdi. Ancak bazı çevreler için bu dönüşüm fazla ani, fazla iddialı, hatta fazla “cinselleştirilmiş”ti. Özellikle genç hayran kitlesi arasında Sabrina’yı daha önce masum Disney yıldızı kimliğiyle tanımış olan bazı aileler, sahne şovlarını fazla açık ya da rol modeli kimliğine aykırı buldu.
Tüm bu tartışmalar, turnenin önünü kesmek bir yana, ona daha da görünürlük kazandırdı. Bilet satışları rekor kırdı; birçok şehirde ek tarihler eklendi. Eleştirmenler, Sabrina’nın sahne hâkimiyetini, vokal gücünü ve sahne tasarımına dair yaratıcı risklerini överek onun bu tartışmaların tam ortasında kendi ikonikliğini inşa ettiğini belirtti.
Sabrina Carpenter, Short n’ Sweet turnesiyle bir şeyin altını kalın bir çizgiyle çizdi: Bu sahne artık sadece şarkı söylemek için değil, aynı zamanda kendini anlatmak, sınırları zorlamak ve gerektiğinde tartışmaları göğüsleyerek büyümek için var. Ve o, tam da bunu yapıyor.
GRAMMY ve BRIT Ödül Törenlerindeki Şovları
2024’teki MTV VMA’s sahnesi, onun sektöre artık “buradayım” deme anıydı; 2025 Grammy Ödülleri ise bu varlığın kalıcılığını ilan ettiği andı. Sabrina Carpenter, bu kez sadece bir viral hitin sahibi değil, albümüyle geniş övgü toplayan, sektörün artık görmezden gelemeyeceği bir yıldız olarak sahnedeydi.
Performansın merkezinde “Please Please Please” yer alıyordu; ama şarkı bu kez alışıldık formunun çok ötesine geçerek bir mini müzikale dönüşmüştü. Sahne, 1950’ler noir film estetiğinde tasarlanmıştı: siyah beyaz ışıklandırma, vintage telefonlar, dramatik gölgeler… Sabrina, takım elbisesiyle bir femme fatale olarak sahneye çıktı ve izleyicileri tam anlamıyla büyüledi. Gösteri boyunca dansçıların eşlik ettiği koreografi, klasik Hollywood havasını modern pop dünyasıyla birleştiren zarif ve güçlü bir anlatım sundu.
BRIT sahnesi ise tamamen başka bir enerjideydi. Burada Sabrina, “Espresso” ve yayımladığı Short n’ Sweet albümünün ikinci hiti “Please Please Please” ile sahne aldı. Performansın başında, İngiliz romantik komedilerini andıran kısa bir skit yer aldı: Sahne, 90’lar estetiğinde bir kafeyi andırıyordu; flörtöz bakışmalar, kahve fincanları, pastel renkler…
Sosyal medya, bu gösteriden sonra kelimenin tam anlamıyla “patladı”. Kullanıcılar onun artık “a pop culture genius” olduğunu, bu performanslarla “Britney, Katy, Taylor geleneğini sürdüren ama kendine has bir sayfa açan” isimlerden biri hâline geldiğini dile getirdi.
Grammy sahnesinde güçlü ve teknik, BRIT sahnesinde teatral ve eğlenceliydi. Bu iki gösteriyle Sabrina Carpenter, pop müzik sahnesinde yalnızca parlayan değil; sahnede her anlamda “hikâye anlatan” bir yıldız olduğunu kanıtladı.
Manchild Teklisi ve Man’s Best Friend Tartışmalı Albüm Kapağı
Sabrina Carpenter’ın 2025 yazında yayımladığı “manchild” teklisi, zekice yazılmış, hafif alaycı ve iğneleyici bir pop parçası. Şarkı, duygusal olgunluktan uzak, sorumluluk almayan ve duygularla baş etmeyi bilmeyen erkek figürüne yönelik sert ama eğlenceli bir eleştiri sunuyor. “Çocuk gibi davranan bir adam”ın karikatürünü çizerken, Sabrina bunu keskin bir mizah ve catchy bir melodiyle harmanlıyor. Şarkının nakaratında, erkeğin büyümeyen hâlinden bıkmış ama hâlâ ondan daha olgun davranmak zorunda bırakılan bir kadının iç sesi var.
“manchild”ın ardından gelen man’s best friend adlı albümün kapak görseli ise sosyal medyada büyük bir tartışma yarattı. Kapağın merkezinde, Sabrina yüksek topuklu rugan ayakkabılar giymiş hâlde, deri tasmalı bir köpek gibi diz çökmüş bir adamın elinde dolaşma ipi tutarken görülüyor. Görsel, hem cinsiyet rolleri hem de güç ilişkileri açısından oldukça sert ve alegorik bir anlatım taşıyor.
Bazı kesimler bu kapağı feminist bir güç temsili olarak alkışlarken, kimileri “aşağılayıcı” ya da “sınırda” buldu. Özellikle erkek izleyiciler arasında “toksik feminizm” tartışmaları gündeme geldi. Ancak Sabrina, gelen eleştirileri tiye alan ve ironiyi besleyen sosyal medya paylaşımlarıyla geri adım atmadı. Röportajlarında bu görselin, “kadınların her zaman ‘besleyen’ ya da ‘sadık’ olan taraf olmasına dair kültürel beklentiyi ters yüz etme” amacı taşıdığını dile getirdi.
Bu kapak, Sabrina Carpenter’ın sadece müzikte değil; görsel anlatımda da artık sınırları zorlayan, tartışmaları göze alan bir sanatçı olduğunu gösterdi.
Peki Sabrina’yı Bu Kadar Özel Kılan Ne?
Müzik sektörü sabırsızdır. Genç yıldızlar ya ilk çıkışlarında parlar ya da unutulurlar. Sabrina ise zamana meydan okuyanlardan oldu. Bugün onu sahnede izleyenler, yalnızca başarılı bir pop yıldızı değil; yıllarca kendi yolunu aramış, düşmüş, kalkmış ve sonunda kendi sesine kavuşmuş bir sanatçıyı izliyorlar.
Sabrina Carpenter’ın müzik sahnesine girişi, bir anda parlayan yıldızlarınkine benzemiyor. Onun hikâyesi, kendine alan açan, sabreden, güçlenen bir kadının hikâyesi. Şimdi sahne onun ve sesi hiç olmadığı kadar gür.
Sabrina Carpenter’dan Seçmeler
Sabrina Carpenter’ın bugüne kadar çıkmış en özel şarkılarından ve en sevdiklerimden bazılarını listeledim:
1- Couldn’t Make It Any Harder
2- Read Your Mind
3- santa doesn’t know you like i do
4- Paris
5- Skin
Kaynakça
- “Sabrina Carpenter”. sabrinacarpenter.fandom.com. Web. Erişim Tarihi: 22 Haziran 2025.
- Öne Çıkarılan Görsel: Instagram
