Söylenti Kitaplığından: Böyle Küçük Şeyler

Her hafta bir yeni kitabın sayfaları arasında yolculuğa çıkıp kaybolduğumuz Söylenti Kitaplığı serimizin bu haftaki kitabı, Claire Keegan‘dan Böyle Küçük Şeyler!

1968 yılında İrlanda’da doğan Claire Keegan, Çağdaş İrlanda edebiyatının yükselen yıldızlarından. Henüz ülkemizde yayımlanmış fazla kitabı olmayan yazar, edebiyat dünyasında usul usul ilerliyor fakat bu usulca attığı adımlarıyla bile sesini duyurmayı başarıyor. Dilimize çevrilen kitapları arasında Emanet Çocuk, Böyle Küçük Şeyler ve Mavi Tarlalardan Yürü adlı kitapları yer alıyor. Romanların her zaman yüzlerce sayfadan ibaret olmadığını savunan Keegan, novella (uzun öykü) tarzının önde gelen isimleri arasında yer alıyor.

Claire Keegan, İrlanda’nın anne-bebek bakımevleri ve çamaşırhanelerinde yaşanan acı dolu hikâyelere değindiği kitabını, oradaki kadın ve çocuklara adar.

“Yıllar geçip giderken azıcık bile yavaşlamıyor.” 

Annesinin hizmetçilik yaptığı evde doğan Furlong, babasının yokluğunu sürekli sorguladığı sıralarda ve henüz onun yokluğuna alışamadığı yaşlarında, annesinin de ani bir şekilde onu yalnız bırakışıyla baş etmek zorunda kalıyor. Doğduğu evin sahipleri, kendisini asla yalnız bırakmasa da o her zaman kendi ayakları üzerinde durmayı, en büyük desteği yine kendisinden almayı çok iyi biliyor. Annesiz ve babasız büyümenin verdiği acıyı her zaman yüreğinde aynı ölçüde tutan Furlong, sürekli işiyle meşgul olmayı kendine bir görev hâline getiriyor ister istemez. İş meşguliyetinin yanına bir de evliliği katıyor ve mutlu bir yuva kuruyor kendine eşi ve beş kız çocuğuyla. Bu mutlu yuvası, hayatının ezici yüklerini biraz olsun hafifletmeye sebep olamıyor çünkü Furlong, herkesin acısını kendi acısı, herkesin derdini kendi derdi hâline getirmeyi bir türlü bırakamıyor. Bırakamadığı bu özelliği, kendi hayatının en derin yaralarına tuz basıyor ve aynı zamanda hayatında da kökten değişiklikler meydana getiriyor.

“… bir saniye ara vermeksizin, hemen yapılacak bir sonraki işe geçiyorlardı hep. Olup bitenler üzerine düşünüp kafa yoracak zamanları olsaydı, diye düşündü, hayat nasıl olurdu acaba? Farklı bir hayatları mı olurdu, üç aşağı beş yukarı aynı mı; yoksa sadece yollarını kaybetmekle mi kalırlardı?” 

Yılın Noel günü gelip çattığında manastıra sipariş götüren Furlong, kömürlüğe kapatılmış bir kız çocuğu buluyor. Onu hemen kurtarıp manastıra götürdüğünde karşılaştığı durumlar yüzünden aklından geçen gerek geçmişi gerek geleceği hakkında pek çok düşünceyle boğuşmak zorunda kalıyor. Geçmişe yönelik düşünceleri, kendi hayatından bazı gerçeklerle yüzleşmesine yol açarken ileriye yönelik düşünceleri ise geçmişinde yaşadıklarına başkalarına yaşatmamak üzerine kurulu.

“… bütün mesele karşılıklı özveriden ve bu konuda diğer insanlarla da kendi kendinle de iyi geçinmene imkân tanıyacak bir denge tutturabilmeyi öğrenmekten ibaretti.” 

Furlong‘un eşi ve düşünceleri arasında bocalamasını her detayıyla işleyen yazar, okuyucuyu Furlong‘un gözünden bakmaya ister istemez zorluyor. Ona bir taraftan hak verirken bir taraftan da bu dertleri üzerine yük etmesi konusunda oldukça haksız buluyor. Kitabın başında ve sonunda verilen bilgiler sayesinde parçalarının yerine oturması ise Keegan‘ın usta kalemi sayesinde. Olaylar kendi sırasını takip ederken birden karakterin geçmiş düşüncelerine doğru yolculuğa çıktığımız anlarda, yazarın anlaşılır dili ve üslubu okuyucuya büyük bir kolaylık sağlıyor. Kitabın sonunda yer alan notla birlikte okuyucu, geçmişteki bazı olaylarla çok sert bir şekilde yüzleşiyor. Romanın hafızalara kazınmaması ise bu acı gerçekliklerin ardından imkânsız bir hâle dönüşüyor.

“… duyduğu korku diğer tüm duyguları ezip geçiyordu; ama yine de sersem yüreği başarabileceklerini ümit etmekle kalmıyor, buna iyiden iyiye inanıyordu.”

Keegan, Claire. Böyle Küçük Şeyler. İstanbul: Jaguar Kitap, 2022.