Sergey Yesenin adını hiç duydunuz mu? Ülkemizde pek bilinmemesi yeterince üzücüdür. İntiharı, tipik bir Rus erkeğine özgü içkiye düşkünlüğü, çapkınlığı ve yakışıklılığından başka onu farklı yapan iki önemli özelliği var: Romantik bir ruha sahip bir şair ve Rus şiirine sağladığı sayısız katkılar. Sergey Yesenin sadece bu mu? Hayır, gelin hayatını inceleyelim. Bin sekiz yüz doksan beş yılının soğuk bir Ekim ayında, çiftçi bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Çok küçük yaşta şiirler yazdı. Yazılarını yayınevlerine gönderdi. 1913 yılında ilk evliliğini yaptı. Ama evliliğin ona göre olmadığını düşünerek Anna’yı terk etti.
Birinci Dünya Savaşı’nın ve ardından Devrimin; ona, köylüye ve ezilenlere daha iyi bir yaşam sunacağını düşündü. Tutkuyla Ekim Devrimini destekledi. Şiirlerinde devrime ve devrimin kişilerine sıkça yer verdi. Hayatında, bu sırada çok önemli bir şey oldu. Yeniden aşık oldu birine. İsmi Zinaida’ydı. İki senelik birliktelikleri boyunca Sergey ve Zinaida’nın evliliği hep çatırdadı. Çift ayrıldı. Kısa süre sonra Zinaida yeniden evlendi ve Moskova’nın en ünlü aktristi haline geldi.
“… Ve kulak verir şarkıya sessizlikte, Ellere yar olan o sevgili, Anımsar beni bir gün belki de Anımsar gibi bir eşsiz çiçeği…”
Aşka olan inancını yitiren Yesenin, mutluluğu hiçbir şekilde bulamayacağı hezeyanına kapılıp gitti bir süre. Onu bu akıntıdan kurtaran ise Modern Balenin kurucusu, Isadora Duncan oldu. Aralarında tam on altı yaş vardı. Ama aşkın karşısında, on altı basit bir sayıdan ibaret değildi de, neydi? Tesadüf eseri karşılaştıkları bir davette Isadora, Sergey’in sert tavırlarına hayran oldu. Ama içinde bir sıkıntı vardı. Yaş farkı, çocukları, kariyeri… Bunlar, içindeki sıkıntının arka planında kalmış sorunlardı. Onun asıl iç sıkıntısı, kafasında kurduğu birlikteliğin sandığı gibi olmamasıydı. Zira o da, Sergey gibi tutkulu, öfkeli ve hırçın biriydi. Birlikteliğin yürümeyeceğini düşündü ama Sergey’den bir türlü kopamadı.
“…Gördüğüm tek deniz gözlerindir, Mavi alevlere yanan…”
Sergey, Isadora’nın onu mutlu edeceğine inandı. Çift, tanıştıktan bir sene sonra 1922’de evlendi. Bolşevik Devrimi’nin umutsuzluğunu kalbinin derinliklerine değin hisseden Yesenin, gençliğinde yazdığı şiirlerinden utanç duymaya başladı . Çünkü rahat bir yaşam, ezilenlerin olmadığı bir toplum hayalinin fanteziden ibaret olduğunu, baştakinin hep zengin kalacağını düşündü. Sovyetler de Sergey’in peşine düştüler. Onu hainlikle suçladılar. Tüm bunlara katlanamayan Sergey, kendini içkiye verdi. Bu kez Isadora, Sergey’in dengesiz ruh halinden ve alkolünden bezdi. Evlenmeden önceki yaş farkı; bir anda ikisinin de gözüne batmaya başladı. Bir kere, Isadora kültürlüydü. Farklı bir kültürün içinde büyümüştü. Sergey’in köylü bir ailede doğması ve Rus inanışlarından vazgeçmemesi, Isadora’nın sinirlerini bozdu. Sergey’in hırçın ve sert tavırları başlangıçta hoşuna gitse de; onun da Sergey’inkilerden geri kalmayan hırçınlıkları, aşklarını zehirledi.
1925 yılına gelindiğinde, Isadora “artık yeter” dedi ve Sergey’i evden kovdu. Sergey’in ruhsal durumu ve bir türlü değiştiremediği intihar fikirlerinden ötürü, dostu Mayakovski’nin teşvikiyle hastaneye yatırıldı. Sergey, Isadora’dan umduğu mutluluğu bulamadığına kendini öyle kaptırdı ki, Mayakovski’ye şöyle yazdı:
“… Onun için o kadar uzun saatler ağlayıp İnlemiştim ki, Sanki içimdeki tüm insani acıma yeteneğim tükenmişti…”
Sonbahar-Kış arası hastaneden çıkan Sergey, ne Isadora’nın ayrılığına dayanabileceğini ne de hastalığıyla mücadele edebileceğini acı bir şekilde anladı. İngilizlere ait bir otel odasında, dostu Mayakovski’ye mektup yazmak istedi ama kağıt, kalem bulamadı.
Bir çılgınlık anı… Çılgınca bir şey yaptı. Bileklerini kesti ve akan kanlarıyla şu şiiri yazdı:
“… Dostum benim, hoşça kal artık, Can dostum, seninle dolu göğsüm- Çok önceden belirlenen bu ayrılık Buluşmayı vadediyor ileride bir gün Hoşça kal dostum, el sıkışmadan Konuşmadan, Hüzünlenme ve eğme kaşlarını mutsuz; Yeni bir şey değil ölüp gitmek bu yaşamdan, Ama yaşamak da yeni değil hiç kuşkusuz…
Mayakovski’ de Isadora’ da yıkıldılar haberi alınca. Dostuna çok kızan Mayakovski, onu korkaklıkla suçladı. Lakin nasıl trajiktir ki; dostunun ölümden beş sene sonra, dostunun vadettiği gibi aynı yolla buluştular.
Kaynakça
“Sergey Yesenin”. Sönüyor Al Kanatları Günbatımının. Artshop. İstanbul:2017”
“Sergey Yesenin” behramoglu. Web. 2021
