Edmund Blair Leighton‘ın Şarkının Sonu (1902) tablosu, genç aşıkların resmedildiği bir tablo gibi gözükse de detaylarıyla çok daha derin bir anı gözler önüne sermektedir. Viktorya dönemi romantizmini ve Orta Çağ’ın zarif ve estetik atmosferini bir arada sunan bu eser, Leighton’ın genç aşıkları içeren tablolarından yalnızca biridir.
Edmund Blair Leighton Kimdir?
Orta Çağ ve Rönesans dönemi sahneleriyle tanınan İngiliz ressam 1852 yılında Londra’da ressam Charles Leighton ve Caroline Boosey çiftinin ikinci çocukları olarak dünyaya gelmiştir. Ressam bir babanın oğlu olması sanatla erken yaşta tanışmasına sebep olmuştur. Lakin babası henüz 2 yaşındayken vefat etmiştir.
Leighton, erken yaşlarda sanata olan ilgisi ve yeteneğini göstermiş olsa da sanat alanında bir kariyer yapması ailesi tarafından kabul görmemiştir. Univercity Collage School’da eğitimini tamamlamış ve 15 yaşında bir çay tüccarının ofisinde çalışarak ilk işine başlamıştır.
Sanata olan ilgisine rağmen, bu alanda alacağı derslerin ücretini ödeyebilecek parayı kazanana kadar beklemiştir. South Kensington’da ardından da Heatherly’s School’daki gece sanat derslerinden sonra, 21 yaşına geldiğinde kariyerinde yön değiştirmeye karar vererek saygın Royal Academy of Arts‘a girmiştir. Burada aldığı eğitimin ardından Viktorya dönemine ve romantik şövalye sahnelerini konu alan resimler yaparak adını duyurmuştur. Onu ön plana çıkaran en önemli özelliklerinden biri de fotografik tekniği ve ayrıntıları kusursuzca işlemesidir.
Edmund Blair Leighton’ın Sanat Anlayışı ve Üslubu
Edmund Blair Leighton, 19.yy’ın sonu 20.yy’ın başlarında İngiliz akademik resim geleneğinin öncülerinden biridir. Yaptığı resimlerde Orta Çağ ve Rönesans dönemlerinden ilham almış, tarihsel konulara ağırlık vermiştir.
Figürlerinin kostümleri, kompozisyon, ışık ve renk kullanımındaki ustalığı, detaylara olan hakimiyetiyle sanatseverleri etkilemiştir. Tablolarında tarihi ve romantik sahneleri ele almıştır. Sanatçı eserlerinde sıkça şövalye, aşk ve kahramanlığı resmetmiştir. Sanat dünyasının değişen akımlarına karşı özgün tarzını hep korumuştur.
26 yaşında ilk sergisini açan Leighton, 1878-1920 yılları arasında eserlerini Kraliyet Sanat Akademisi’nde sergilemiştir. 69 yıllık yaşamının ardından 1922’de Londra’da hayata gözlerini yummuştur. Sanatını ve kendini her zaman geliştirmiş, eserleriyle ölümünden sonra bile izleyicileri büyülemiştir.
Şarkının Sonu Tablo İncelemesi
Şarkının Sonu tablosu, Leighton‘ın klasik bir aşk hikâyesi anlatan tablolarından biridir. Ancak bu eseri diğerlerinden ayıran ilk sahibinin ressamdan tablo üzerinde oynama yapmasını talep etmesidir.
Resimde sarayın taş balkonunda yakışıklı arpçı, müziğiyle genç prensesi etkilemeye çalışmaktadır. Bu sahneden hemen önce arpçı genç sanatını icra etmiş, şarkının sonu geldiğinde ise prensesin elindeki nakışı kenara bırakmış ve müziğin büyüsüne kapılmış, utangaç hâli görülmektedir. Hemen arkalarında bulunan sütunda uzanan hanımeli çiçeği; “aşk, mutluluk ve yeni fırsatları” temsil etmekte, eserin duygusallığını pekiştirmektedir.
Gençler farkında olmasalar da resmin sağ tarafında merdivenlerden çıkan başında taç olan yaşlı bir adam görülmektedir. Muhtemelen bu adam prensesin kral babasıdır. Sakalını sıvazlayarak düşünceli bir şekilde taş balkona doğru çıkmaktadır.
Ancak Leighton, 1902’de bu tabloyu ilk yaptığında sahne tam olarak böyle değildi.
Şarkının Sonu Tablosunun Değişimi
“Sanatta, yanlışsa eserinizi değiştirmek için asla geç değildir.”
–Edmund Blair Leighton
Leighton, 1902 yılında eserini tamamladığında, Şarkının Sonu kara kalem bir resimdi. Eser başlangıçta daha sert bir mizaca sahipti. Kralın yüz ifadesi daha sert ve öfkelidir. Sağ elini kılıcına götürmüş ve tehditkar bu sessizlik içerisindedir. Genç kızın müzisyenle olan durumunu onaylamamaktadır. Kralın genç adama ne yapacağı, sahnenin sonunda ne olacağı izleyicinin hayal gücüne bırakılmıştır. İlk hâliyle bu tabloda “Tristan ve Isolde”nin öyküsünün anlatıldığı rivayetler arasındadır.
Tristan ve Isolde
“Tristan ve Isolde” Orta Çağ’ın en ünlü aşk hikâyelerinden birinin baş kahramanlarıdır. Romanda, şövalye Tristan ve İrlandalı prenses Isolde’nin yasak aşkı konu alınmıştır.
Cornwall Kralı Mark, Tristan’ın amcasıdır. Mark, prenses Isolde’yle evlenmek ister ve onu İrlanda’dan almak için yeğeni Tristan’ı görevlendirir. Tristan, Isolde’yle dönüş yolundayken prenses ve kral için hazırlanan aşk iksirini içmiş ve birbirlerine aşık olmuşlardır.
Bunun sonucunda Kral Mark, aşıklara tuzak kurarak suçlarını kanıtlamaya ve onları cezalandırmaya çalışır. İşte bu sahne Leighton’un kara kalem çizimi olan ilk eserini çağrıştırmaktadır.
Tüm bu bilgilerin ışığında tablonun konusu, ilk sahiplerinden birini oldukça rahatsız etmiştir. Orijinal eseri rahatsız edici bulmuş ve Leighton’dan bir değişim talebinde bulunmuştur. Bunun sonucunda tam tarihi bilinmemekle birlikte, 1913 ile 1922 yılları arasında Şarkının Sonu tablosu son halini almıştır. Eser günümüzde özel bir koleksiyonda bulunmaktadır.
Kaynakça
edmundblairleighton.org. Edmund Blair Leighton Biography. Web. Erişim Tarihi: 09.11.2025
Lucas, James. “Edmund Blair Leighton: Master of Historical Genre Painting.” Web. Erişim Tarihi: 09.11.2025
“E. Blair Leighton – the Prominent Outsider by Kara Lysandra Ross – Art Renewal Center.” Web. Erişim Tarihi: 09.11.2025
“Edmund Leighton.” Daily Dose of Art. Web. Erişim Tarihi: 09.11.2025
End of the Song. Web. Erişim Tarihi: 09.11.2025
“Edmund Blair Leighton (1853-1922) , the End of the Song | Christie’s.” Web. Erişim Tarihi: 09.11.2025
Britannica Editors. “Tristan and Isolde | Medieval Romance, Legend and Mythology.” Encyclopedia Britannica. Web. Erişim Tarihi: 10.11.2025
