Öğretmenlik sadece bir statü değildir. İnsanı “insan” yapabilmek adına canla başla uğraşan, sevgisiyle bizlere sevgiyi öğreten, bilgisiyle ufkun derinliklerini görmemizi sağlayan öğretmenlerimizle değer kazanır. 24 Kasım 1928, Mustafa Kemal Atatürk’ün Millet Mektepleri’nin başöğretmenliğini kabul ettiği ve öğretmenliğin değerini bizlere hatırlattığı gündür. Hatırımızda kalması adına ve tüm öğretmenlerimiz için 1981’den beri 24 Kasım, “Öğretmenler Günü” olarak kutlanıyor.
“Öğretmenler! Yeni nesli, Cumhuriyetin fedakar öğretmen ve eğitimcilerini sizler yetiştireceksiniz. Ve yeni nesil, sizin eseriniz olacaktır.”
Önemli şairlerimizin öğretmenlerimiz için yazdığı birçok şiir bulunuyor ve bunlardan bazı kesitleri derledik. Keyifli okumalar!
Bir İlkbahar Şiirine Başlangıç
Hava ne kadar güzel öğretmenim,
Yollar ağaçlar kuşlar ne kadar güzel.
Yeryüzü pırıl pırıl öğretmenim,
Gizlisi saklısı kalmamış dünyanın,
Nesi var nesi yoksa dökmüş ortaya,
Bütün bitkiler, bütün hayvanlar, bütün taşlar,
Sürüngenler, konglomeralar, serhaslar,
Hepsi, hepsi ortada öğretmenim.
Melih Cevdet Anday
Köy Öğretmenleri
Sevinçle türküsünü söyler
Bir idare lambası küçük, solgun.
En azından üç yüz pare dam
Umudu en azından üç yüz çocuğun.
Ve onlar saçları uzamış,
Çatlak ellerinde çıkınları,
Üç saat, dört saat ötelerden
Yorgundur, sessizdir akınları.
Ve onlar, yıldızlar gibi
Gözleri ışıl ışıl yananlar.
Oyuncak için değil, kâğıt, kalem
Kitap için gizlice ağlayanlar.
Cahit Külebi
Çocuklarım
Karşılıklı neler öğrenmedik sınıfta ,
Çevresini ölçtük dünyanın,
Hesapladık yıldızların uzaklığını
Orta Asya’dan konuştuk laf kıtlığında.
Neler düşünmedik beraberce
Burnumuzun dibindekini görmeden
Bulutlara mı karışmadık…
Hazan rüzgarında dökülmüş
Hasta yapraklara mı üzülmedik.
Serçelere mi acımadık kış günlerinde
Kendimizi unutarak!
Rıfat Ilgaz
Öğretmen
A’dan başlar aydınlık,
Bir taş koyar bütün yapılarda temele öğretmen.
Soluğudur düşüncenin buğdaydan yalaza dek
Yeryüzünde ne varsa ondan gelmedir,
Yeryüzü ile el ele öğretmen
Göz gözdür o, uzakları görürüz
Ağızdır o, türkü söyleriz haykırırız günlerden.
Ulaşırız erdem üstüne, gelecekler üstüne biz hep
Çizer büyük değirmisini
Uç olur da gergele öğretmen.
Fazıl Hüsnü Dağlarca
Atatürk’ün Resmi
Öğretmenimiz kürsüde
Verdiği dersi
Dinler bizimle birlikte,
Atatürk’ün resmi.
Çalışkanız çünkü
Çalışınca,
Bakarız. Atatürk güldü.
Bir yanlışlık yaparsak,
Bulutlanır gözleri,
Anlarız Atatürk üzüldü.
Behçet Necatigil
Dünyanın Bütün Çiçekleri
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım,
Ben bir bahçe suluyordum, gönlümden,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden,
Ne güller fışkırır çilelerimden,
Kandır, hayattır, emektir, benim güllerim,
Korkmadım, korkmuyorum ölümden,
Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.
Ceyhun Atuf Kansu
Öğretmenin Düşü
Mavi kalemle yordum bu düşü
Su resimleriyle öğrencilerin
Göğerttik bozkırın sarı defterini
Şu yoncalar yurttaşlık bilgisi
Geçen gün okudum söğütlerin tarihini
Bir çiğdem var onlar kadar yiğit
Şu bey şu eşek şu yaban şu işçi arı
Biz beş sınıfta kaldırdık bütün sınıfları
Can Yücel
Selahattin Öğretmen
Kınık köyünün büyük beyaz okuluna,
Pencerelerden bir baktım,
Selahattin öğretmenin sesi geliyordu.
Öğrenciler taş kesilmiş dinliyordu.
Neler diyordu, o duvarlar biliyordu.
Kımıldamadan öyle kaldım,
Okula güneş vuruyordu.
Talip Apaydın
