Mark Twain‘den eşsiz bir roman… Düşünün ki Âdem ile Havva dünyaya tekrar gelip ellerine kağıt kalem alıp yaşadıklarını birer birer insanlara aktarıyorlar. Peki nasıl olurdu? Tam bu sırada roman Âdem’in günlüğünden Havva’ya olan aşkını ve deneyimlerini, Havva’nın günlüğünden ise dünyaya olan bakışı ve Adem’e olan aşkını anlatıyor. Mark Twain Havva’nın daha bilgili olmasını, sürekli insanlarla sohbet halinde olmak istemesini; Adem’in ise daha soğuk hâlini, kendini düşünen halini cinsiyet üzerinden derleyerek karakterlerin ağzından okuyucuya aktarır.
İnsanlığın ilk aşkı olarak bilinen Âdem ile Havva eserde son derece özgün ve zengin bir dille ele alınmıştır. İnsanlığın ilkleri olan Âdem ile Havva’nın Güncesi eserine ait 12 alıntıyı sizler için derledik. Keyifli okumalar!
1. “Dün her zamanki gibi kendini suda seyrederken gölete düşüverdi. Az daha boğuluyordu. Boğulma duygusu pek nahoş bir duyguymuş dediğine göre.” (s.16)
2. “Daha fazla pazar olmalı. Eskiden pazar günleri hiç geçmek bilmezdi, şimdiyse göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor.” (s.21)
3. “Bugün aşağı yukarı bir günlük oluyorum. Buraya dün geldim. En azından bana öyle geliyor. Aksi mümkün değil, zira dünden önceki gün diye bir şey varsa o sırada ben yoktum, olsaydım hatırlardım herhalde.” (s.27)
4. “Bu sabah, ilgileneceğini düşünerek adımı söyledim ona. Hiç oralı bile olmadı. Çok garip. O bana adını söylese, ben bambaşka davranırdım. İşittiğim bütün sesler içinde kulağımı en çok okşayan ses onun adı olurdu.” (s.38)
5. “Zekâ dediğin nedir ki, mühim olan insanın yüreğinde taşıdığı değerlerdir. Ah keşke ona sevgi dolu, iyi bir yüreğin en âlâ zenginlik olduğunu, gönlün zengin değilse aklım beş para etmediğini anlatabilsem.” (s.39)
6. “Varsayımlara, tahminlere bel bağlarsanız kendinizi asla yetiştiremezsiniz.” (s.54)
7. “Keşfedecek bir şey olmasaydı, dünya tatsız tuzsuz bir yer olurdu. Bir şeyi keşfetmeye çalışıp keşfedememek en az keşfetmek kadar, hatta belki de daha ilgi çekici.” (s.55)
8. “İkimizden birinin önce gitmesi gerekirse de, dilerim o ben olurum. O güçlü, bense zayıfım. O bensiz yapabilir belki ama ben onsuz bir hayata nasıl katlanırım? Bu dileğim de ölümsüzdür soyum devam ettikçe bu yakarış sürüp gidecektir.” (s.61)
9. “Ben ilk kadınım ve yeryüzündeki son kadında yaşamaya devam edeceğim.” (s.62)
10. “Âdem: O neredeyse, cennet orasıdır.” (s.62)
11. “Onu kollarıma alıp gözyaşlarımın tülü arkasından gözlerine baktım, ağzını açıp tek bir söz etmesi için yalvardım. Ah, yoksa uzun uyku bu mu? Hani ölüm dedikleri? Ne yani artık hiç uyanmayacak mı?” (s.74)
12. “Ölüm dünyaya ayak bastı. Yaratıklar artık ölümlü. Aileden biri gitti bile. Ahlak Duygusunu’nun mahsulleri tamamlandı böylece. Aile ölümü fena bir şey sanıyor, ama bir gün fikirleri değişecek.” (s.75)
Twain, Mark. Âdem ile Havva’nın Güncesi. Can Klasik. İstanbul: 2022.
