Fantastik rol yapma sistemlerinin atası ve en popüleri olan Dungeons & Dragons sonunda güzel bir dille yazılmış, kendisini sağlam bir şekilde tanıtan ve köklerini oyundan koparmadan hikâyesini anlatan bir filme kavuştu. Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves, D&D komünitesinin ‘iyi film’ olarak adlandırabileceği bir film olmakla kalmadı, aynı zamanda fan kitlesine Hollywood’un uzattığı bir zeytin dalı görevini üstlenirken, komüniteye yeni insanlar da kazandırmayı başardı.
Yönetmen koltuğunda D&D külliyatına hâkim olan ikili, John Francis Daley ve Jonathan Goldstein oturuyor. Filmin başrollerini ise Chris Pine, Michelle Rodriguez, Sophia Lillis, Justice Smith ve Regé-Jean Page paylaşırken ekranda bu isimlere Hugh Grant ve Bradley Cooper gibi beklenmedik isimler de eşlik ediyor.
Filmin baskın bir hikâyeye sahip olmadığını, karakterlerin farklı boyutlarla derinleştirilmediğini ve seyirciye anlatmaya çalıştığı bir derdinin olmadığını söylemekte fayda var fakat bunlar filmin tek düze olduğu anlamına gelmiyor. Her rol yapma oyunu gibi her ekibin yaşatmaya çalıştığı farklı hikâyeleri var ve bunları sistem izin verdiği müddetçe gerçekleştirebiliyorlar. Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves ise sistemin çizdiği çizgilerin dışına çıkmadan, masaüstü bir oyundan uyarlandığını unutmadan ve evren hakkında bilgisi olmayan yeni seyircisini dışarda bırakmadan belirli bir şemayı takip ederek hikâyesini anlatıyor.
Kızını kurtarmaya çalışan bir babanın, evini ve halkını kaybetmiş bir savaşçının, insanlarını korumaya çalışan bir askerin, hayatının amacını bir türlü bulamayan genç bir büyücünün ve başına ne gelmiş olursa olsun tanrı adına savaşmaya devam eden bir dindarın intikam uğruna yola çıkmasıyla açılan film, bize aslında klasik bir D&D hikâyesi olduğunun altını çizerek başlıyor. Bir amaç uğruna konfor alanlarından çıkan tek boyutlu karakterlerimiz, yolculukları boyunca karşılaştıkları zorluklarla birlikte birbirlerine kenetlenirken bir aile olmayı öğreniyorlar ve maceranın sonunda hikâyenin var ettiği kahramanlara dönüşüyorlar.
Başka bir D&D klasiği olan; hikâye bir yazar tarafından yazılmaz, karakterlerin kararları doğrultusunda şekillenir ilkesi burada da doğru bir şekilde işliyor. Kendi amaçlarına hizmet eden ve çok da üstün yeteneklere sahip olmayan karakterlerimiz, kendilerini ve partiyi kurtarmak için ani kararlar verirken maceranın kaosa sürüklendiğini görebiliyoruz. Belli başlı çizgiler içinde yaşanmayan, karışık ve kaotik olaylar, D&D’yi gerçek bir oyun yapan temellerden birisi. Bunun film boyunca seyirciye aktarılması ve bizim de karakterlerle birlikte yolculuk sırasında defalarca kez kaybolmuş olmamız filmin en büyük başarısı.
Filmin seyirciler arasında bu kadar sevilmesinin bir başka nedeni ise 2023 yılında artık o kadar da sık görmeye fırsatımızın olmadığı pratik efektler. İşçiliğin yoğun olduğu, gerçek mekanların sıklıkla kullanıldığı, beyaz perdede çok daha estetik duran pratik efektler, antik bir rol yapma oyunu uyarlaması için biçilmiş bir kaftan diyebiliriz. Hikâyemizin geçtiği sistem mitolojiye ve efsanelere bu kadar kök salmış bir durumdayken filmin de ayaklarının yere basması bizde samimi bir izlenim bırakıyor.
Son zamanlarda fantastik evrenleri beyaz perdeye aktarırken kaybolan renkler, neyse ki bu filmde kurtarılmış ve görsel efekt ekibi sinematografiyle uyum içinde çalışmayı öğrenmiş. Film olabildiğince renkli ve canlı görünüyor, aynı zamanda gerçeklikten kopmamaya da özen gösteriyor. Görselliğin kalitesi ise seyirciyi yaşayan bir evreni izlediğine dair ikna ediyor.
Yönetmenlerimizin yaşayan bir evreni izlediğimize dair bize sunduğu detaylar ve D&D komünitesi için kenara köşeye ekledikleri “Easter Egg” olarak tabir ettiğimiz fanlara özel referanslar, seyirciye sıcak bir karşılama sunuyor. Daley ve Goldstein’in hem yeni hem eski seyircileri kapsayıcı olmak konusundaki ısrarlarının işe yaradığını görebiliyoruz. Temposunu hiç kaybetmeyen film, bize sürekli yeni alanlar, karakterler ve olaylar sunarken seyircisinin tamamını mutlu etmeyi ve ilgiyi üstünde tutmayı başarıyor.
Filmin müzikleri; Top Gun: Maverick, (2022) The Wheel of Time, (2021) Assassin’s Creed 3 gibi işlerden tanıdığımız, besteciliğin yükselen ismi, Lorne Balfe’nin kalemine ait. Balfe’nin her işinde olduğu gibi, bu işinde de kendisinden izler taşıyan albümü, filmin içinde adete ufak bir dişli çark gibi çalışıyor ve seyir zevkinizi ikiye katlıyor.
Lord of the Rings, (2001-2003) Warcraft, (2016) King Arthur: Legend of the Sword (2017) gibi isimlerini sektörde duyurmuş filmlerin temellerini attığı kültürü oluşturan ve “Hard Worldbuilding” olarak tabir ettiğimiz, detaylı evren yaratıcılığının babası olan Dungeons & Dragons sistemi, fantezi severlerin gönüllerinde taht kurmasına rağmen beyaz perdeye doğru bir şekilde uyarlanma fırsatı yakalayamamıştı. Fakat Honor Among Thieves’in, yıllardır karşı taraftan esen rüzgârın yönünü değiştirdiğini söylemekte fayda var çünkü film seyirciyle buluştuğu günden beri pozitif geri dönüşler alıyor ve almaya da devam edecek gibi görünüyor.
