Aftersun (Güneş Sonrası) filmi, bizleri küçük Sophie’nin büyüme serüvenine ortak ediyor ve biz de onu bir dış göz olarak izliyoruz. Yaz tatili için Türkiye’ye Muğla kıyılarına gelmiş olan baba-kız, Calum ve Sophie, birlikte keyifli vakit geçirmeye çalışırlar. Ancak hayatın gerçekleri zaman zaman onların önüne engeller çıkarır. Calum maddi sıkıntılar yaşasa da, kızına güzel bir anı bırakmak için onu bu tatile getirir. Kızının annesi ile ayrı olduğu için, Sophie ile geçirdiği zamanı olabildiğince özel ve anlamlı kılmak ister.
Film boyunca ikilinin kameraya kaydettikleri anıları izleriz. Sophie’nin büyüme hikâyesi aynı zamanda hayatın gerçekleri ile yüzleşme ve babası hakkındaki acı gerçeği yavaş yavaş fark etme sürecidir. Ancak o dönemdeki çocukluk masumiyetiyle bunu tam olarak kavrayamaz; yıllar sonra, kamera kayıtlarını yeniden izlediğinde ve o anıları tekrar yaşadığında gerçeği anlamaya başlar. Film boyunca, Calum’un ağır depresyonla mücadele etmesine rağmen bunu Sophie’ye olabildiğince yansıtmamaya çalıştığını görürüz. Film izleyiciyi bu ikilinin hem neşeli anılarına hem de içten gelen hüzünlerine ortak eder. Filme diyalog açısından baktığımızda fazla bir diyalog yoktur ve sakin ilerler ama bu kısa diyaloglarda derin anlamlar yüklüdür. Kalplerimizde yer edinmiş olan Aftersun’ın akıllara kazınmış repliklerine birlikte daha yakından bakıyoruz.
Bu yazı spoiler içermektedir!
1. Aynı Gökyüzünün Altında
“I think it’s nice that we share the same sky.”
Filmdeki en akılda kalıcı sahnelerden biri, ikisi uzanmış birlikte gökyüzüne bakarken Sophie o meşhur sözünü söyler: “Bence aynı gökyüzünü paylaşmamız çok hoş.” Calum bunun ne anlama geldiğini sorduğunda ise Sophie, güneşin bir noktada onları birbirine bağladığını söyler.
Bu replik ve sonrasında da, sevdiğimiz insanlarla fiziksel olarak yan yana olamasak da, aynı gökyüzüne baktığımızda aramızda görünmez bir bağ olduğunu anlatır. Hepimiz aynı evrenin, aynı gökyüzünün altında yaşıyoruz. Aramızda kilometreler, yıllar olsa bile; gökyüzü bir noktada bizi birbirimize bağlıyor. Yani Sophie’nin bu sözleri, onun sadece masum bir çocuk aklıyla düşünmesinin ötesinde ve uzaklık, bağ gibi temalara olan aşinalığını gösterir. Ama o bu üzücü farkındalığını, daha hoş bir şekilde dile getirir. Böylece sahne, hem masumiyet hem de duygusal derinlik taşır; mesafeler ve sessizlikler bile onları birbirine bağlayan görünmez bir köprüye dönüşür adeta.
2. Hayal Edilemeyen Bir Gelecek
Dalış eğitmeniyle sohbet ederken Calum, 10 yıl sonraki halini kafasında tasarlayamadığını, şimdiye kadar bile hayatta olmasına şaşırdığını söylüyor. Bu onun içsel kırgınlığını ve yaşamla ilgili derin güvensizliğini ortaya koyar. Bu sözler, Calum’un yalnızca yorgun ve kararsız biri olmadığını, aynı zamanda altta yatan intihar düşüncesini ve kendini güçsüz hissettiğini anlatır. Meditasyon ve kitaplarla kafasını dağıtmaya çalışsa da ve ne kadar zihnindeki kötü düşünceleri arkaya gizlemeye çalışsa da bunu tamamen başaramıyor. Film burada, Calum’un keyifli vakit geçirmek için gittiği tatilde bile yaşadığı içsel savaşı ve yalnızlığını bizlere aktarır.
3. Calum’un Aidiyet Duygusu Eksikliği
“And there’s this feeling, once you leave where you grow up, that you don’t totally belong there again.”
Sophie babası ile tatlı bir anı paylaşırken, ona yeniden İskoçya’ya taşınmak isteyip istemediğini sorar. Calum ise verdiği “Büyüdüğün yeri bir kere terk ettikten sonra, kendini bir daha oraya tam anlamıyla ait hissedemiyorsun” cevabı ile onun aidiyet duygusunu çoktan yitirdiğini ve eski anılarının olduğu yere geri dönmek istemediğini söylüyor. Belki de kendisini yaralamış o yerden kaçıyor ve bir daha geri dönmek istemiyordur. Bu cümle Calum’un geçmişiyle arasına mesafe koyduğunu, bir zamanlar “ev” dediği yerin artık ona fazlasıyla yabancı geldiğini anlatır. Belki de o evde iyiden ziyade kötü ve onu yaralayan anılar biriktirdi, bu nedenle geri dönmek istemiyordu. Bu sahneyle birlikte Calum’un hem fiziksel hem de duygusal olarak hiçbir yere ait hissedemediği, uyum sağlayamadığını anlarız. Sophie için sıradan görünen bu konuşma, Calum’un geçmişindeki acı günlerden kaçışını bizlere hissettirir.
4. Önünde Güzel Yılların Var
“You can live whatever you want to live. Be whoever you want to be. You have time.”
Calum’un bu sözleri kızını cesaretlendiriyor, ve ona özgürlüğünü hatırlatıyor. Yetişkin Sophie’nin bir kadınla ilişki yaşadığını görmemiz de bunu destekler nitelikte. Belki de Calum kendi hayatında çok vakti kalmadığını hissediyor; bu yüzden kızının sahip olduğu zamanı en güzel ve kendi istediği şekilde değerlendirmesini istiyor. Kendi yapamadıklarının ve olamadığı kişinin farkında, bu nedenle kızının kendisi gibi olmasını istemiyor. Kendi kimliğini keşfetmesini istiyor, ona önünde hiçbir engel olmadığını ve hayatının değerli olduğunu hatırlarak ona hem sevgisini hem de rehberliğini gösteriyor. Bu sahne bir yandan da babalık görevini yerine getirirken korumacı olmanın yanında özgür olmaya ve kendi yolunu çizmeye teşvik ediyor.
5. Utancın Sessizliği
“Offering to pay for something when you don’t have the money.”
Sophie, babasıyla birlikte R.E.M.’den Losing My Religion söylemek için karaokeye isimlerini yazdırır. Ancak tam sahneye çıkacakları zaman Calum vazgeçer ve sahneye çıkmaz; Sophie şarkıyı tek başına söylemek zorunda kalır. Babasının eskisi gibi ona eşlik etmemesine kırılan Sophie performansını bitirip yanına döndüğünde Calum, şaka amaçlı onun sesiyle dalga geçer ve ona şarkı söyleme dersleri aldıracağını söyler. Fakat Sophie bu kez ciddileşir ve ” Paran olmamasına rağmen bir şeyleri ödemeyi önermeyi bırak” diyerek, babasının maddi durumunu bildiğini ima eder. Küçük yaşına rağmen babasının yaşadığı zorlukların farkında olması ve bu gerçeği açıkça dile getirmesi, hem Calum’u hem izleyiciyi sarsar. Bu sahnede baba ve kızın karşılıklı yaşadığı utanç duygusunu yoğun biçimde hissederiz.
6. Bir Baba-Kız İlişkisinden Fazlası
“I want you to know that you can talk to me about anything. As you get older, you know? Wherever parties you go to. Boys you meet. Drugs you take.”
Sophie babasına orada tanıştığı bir çocukla yakınlaştığını anlatır ve Calum onu dikkatle dinler. Bu sahnede Calum, kızına erken yaşta güven aşılamaya ve aralarında özel bir bağ kurmaya çalışır. Kendisinin de gençliğinde aynı deneyimlerden geçtiğini, onun da her şeyi yaşayabileceğini söyler. Sophie gülüp “Bu dediklerinin hiçbirini yapmayacağım.” dese de Calum yaşarsa da anlatmasını ister. Ancak Sophie, ilerleyen yıllarda yaşadığı çoğu güzel anısını babasına anlatamayacaktır; çünkü Calum artık hayatta değildir. Bu gerçek sahneyi daha da hüzünlü kılar; baba, kızına güveni öğretmeye çalışırken, o güveni sürdüreceği ve deneyimleyeceği bir zaman kalmamıştır maalesef.
7. Bu Bizim Son Dansımız
“I’m dancing with or without you. I told you, I love to dance!”
Filmin şüphesiz en dokunaklı kısmı olan dans sahnesi bizi ekrana kilitliyor. İkonik dans sahnesinde, arka planda Queen ve David Bowie’den Under Pressure çalıyor. Oradaki son gecelerinde Calum’un içinde yaşadığı fırtınalara rağmen gülmeyi, eğlenmeyi ve dilediğince dans etmeyi sürdürüyor. Bu belki de onun hayattaki son mutlu anlarından biri ve şarkıda da dediği gibi, “This is our last dance“. Sophie başta çekingen olsa da sonunda babasına ayak uyduruyor ve ona sımsıkı sarılıyor. Bu sırada yetişkin Sophie ekranda beliriyor ve o ana, o sıcaklığa yeniden tutunup babasına sarılmaya çalışıyor. Fakat geriye itiliyor ve Calum karanlığın içinde kayboluyor.
Sahne sadece bir baba-kız dansını değil; aynı zamanda Calum’un içsel çatışmalarına rağmen Sophie’ye neşesini göstermeye çalıştığını ve Sophie’nin de çocuk yaşına rağmen aralarındaki bağı hissettiğini gösteriyor. Bu dansı sonsuza dek hatırlayacaklarının, belki de hayatlarının en kıymetli anısı olacağının farkında değiller. Sophie de bir şeyleri fark etmiş gibi, babasına tutunmaya çalışıyor.
Kaynakça:
- Öne Çıkan Görsel.
- Goyaz, Arthur. “Aftersun: 10 Most Powerful Quotes From The Movie”. Screen Rant, Screen Rant. 30 Ekim 2022, Web. 25 Ekim 2025.
