Netflix‘te yayınlanan Adolescence, dijital bir dünyada büyümeye dair zor sorular sorarken, ergenliğin trajik bir şekilde kaybedilmesini konu alıyor. İngiltere’deki bir kasabada polisin 13 yaşındaki Jamie Miller‘ın (Owen Cooper) yatak odasına baskın yapması ve Katie (Emilia Holliday) adında bir sınıf arkadaşını bıçaklayarak öldürdüğü için onu tutuklamasıyla başlıyor.
Miller ailesi dört bölüm boyunca adalet sisteminin içerisinde sürüklenirken birçok sıkıntıyla karşılaşıyor. Dizi, sosyal medyanın tehlikeleri ve toplumun maskülen olmanın ne anlama geldiğine dair beklentileri gibi sıkça tartışılan temalara değiniyor. Dizinin yayınlanmadan önce bile çok iyi yorumlar alarak beklentiyi yükseltmesi ve yayınlandıktan sonraki ilk dört gününde dünya çapında 24,3 milyon izlenme alması diziyi en iyiler listesine sokuyor.
Dikkat! Yazının tamamı spoiler içermektedir.
Kusursuz Tek Plan Tekniği
Dizinin en güçlü yanlarından birisi her bölümün tek planda çekilmiş olması. Bu da kameranın dramadan asla kopmadığı anlamına geliyor ve hikayenin gerçek zamanlı olarak ilerlediğini gösteriyor. Yönetmen Philip Barantini basın notlarında “Temel olarak bu, kamerada kayıt tuşuna bastığımız ve saatin sonuna kadar durdurma tuşuna basmadığımız anlamına geliyor” diyor. Haftalarca süren provalarının bir parçası olarak, Barantini ve görüntü yönetmeni Matt Lewis setin ve oyuncuların minyatür modellerini oluşturmuş ve kamerayı her adımda nasıl yönlendireceklerini tam olarak hesaplamış. Karakterlerle aynı odada olduğumuz hissini uyandıran bu teknik, bizi tamamen dizinin zamanına ve mekanına hapsediyor ve diziyi gözlerimizi ayırmadan izlememize neden oluyor.
Dedektif Bascombe (Ashley Walters) Jamie’ye Katie’yi bıçaklayarak öldürdüğüne dair güvenlik kamerası görüntülerini gösterene kadar, ilk bölümün büyük bir kısmı tutuklanmanın ve bununla ilgili prosedürlerin gösterilmesiyle geçiyor. Parmak izleri, sorgulama, sürekli farklı odalara girip çıkma… Yine de tüm bu sıkıcı gibi görünen rutin işlemler izleyicinin Jamie’nin başına ne geleceği sorusunu beslemeye yardımcı oluyor. Tüm bu aksiyon boyunca tek plan çekim, koreografisi kusursuz bir danstaymış gibi hissettiriyor.
İkinci bölümde, Dedektif Bascombe cinayet silahı hakkında bilgi almak için Jamie’nin okulunu ziyaret ettiğinde soruşturmanın nasıl ilerlediği hakkında daha fazla şey öğreniyoruz. Dedektifin oğlu Adam (Amari Bacchus) babasına Katie’nin Instagram’da Jamie’ye gönderdiği bazı emojilerin ardındaki aşağılayıcı anlamı bildiriyor ve dedektifi Jamie’nin siber zorbalığa uğramış olup olmadığını araştırmaya yöneltiyor. Kameranın okul sahnelerinde yine aksiyondan ayrılmaması, gerçek zamanlı olarak gerginliği arttırıyor ve üçüncü bölüme doğru nabzı yükseltiyor.
Yetenekli Performanslar
Ashley Walters, dedektif ve oğluyla arasını düzeltmeye çalışan bir baba olarak kariyerinin en iyi performanslarından birini sergiliyor. 15 yaşındaki Owen Cooper ise Jamie rolüyle tam anlamıyla olağanüstü! Sempatikten korkutucuya; hislerinde kaybolmuş küçük çocuktan öfkeli genç adama, kendini dizi boyunca büyük bir yetenek olarak ilan ediyor. Miller ailesinde baba rolündeki Stephen Graham, oğlunun ne hale geldiğini izlerken mümkün olan her duyguyu yaşıyor. Anne rolündeki Christine Tremarco ve parçalanmış aileyi bir arada tutmaya çalışan kız kardeş Amelie Pease de dizi boyunca harika performanslar sunuyorlar.
Üçüncü bölüme geldiğimizde Erin Doherty, Jamie’nin psikolojik değerlendirmesini yapmakla görevli Briony Ariston olarak tüm bölümü göğüslüyor. Jamie’nin psikoloğuyla görüşme yaptığı bu bölüm bence dizinin tüm gergin ve boğucu ruh halini ortaya koyuyor. Görüşme sırasında Jamie, üstsüz bir fotoğrafının Snapchat üzerinden intikam için sınıf arkadaşlarına dağıtılmasının ardından Katie’yi dışarı çıkmaya davet ettiğini söylüyor, ancak Katie’nin teklifini reddettiğini ve ardından ona dışarı çıkma teklif ettiği için ona negatif anlamlı emojiler gönderdiğini söylüyor. Katie’nin onu, seks yapmadıkları için hayal kırıklığına uğramış erkeklerin oluşturduğu bir çevrim içi topluluğa atıfta bulunarak, Incel veya Involuntary Celibate (İstemsiz Bekar) olmakla yanlış bir şekilde suçladığını söylüyor.
Incel Alt Kültürü
Dedektifin oğlu Adam, okul arkadaşlarının Instagram’da emoji kullanmasına dayanarak, Katie’nin Jamie’yi kadınlar tarafından reddedildiği için bağ kuran, erkek hakları aktivistleri arasında çevrim içi olarak popüler olan kadın düşmanı bir topluluk olan incel olmakla suçladığına inanıyor. Adam’ın kadınların %80’inin erkeklerin %20’sine ilgi duyduğunu varsaydığı bir kuraldan, alfalardan ve toksik maskülenlikten bahsettiği bu siber zorbalık sosyal medyanın kötü etkisini ve incel alt kültürünü tanımlıyor. Manosfer olarak bilinen çevrim içi kadın karşıtı toplulukların birleştiği bu alt kültür zamanla daha şiddetli ve düşmanca görüşler sergilemeye başlıyor. Kadınların genetik olarak erkeklerden aşağı olduğu, genetik olarak üstün erkeklerle üremek için cinsel arzuları tarafından yönlendirilen ve böylece kendileri gibi çekici olmayan erkekleri dışlayan kadın düşmanı bir ideolojiyi paylaşıyor.
2018’de Toronto’da bir kaldırımdan geçerken 10 yayayı öldüren Alek Minassian gibi şiddet eylemleri gerçekleştiren incellere dair dikkate değer örnekler var. Minassian, 2014’te 6 kişinin öldüğü 13 kişinin yaralandığı bir katliam gerçekleştiren ve kendisine yaklaşan kadınlara öfkeli olan Elliot Rodger‘dan ilham alıyor. Toplamda yaklaşık 50 kişinin ölümüne neden olan bunun gibi olaylarda incel ideolojisiyle yakından bağlantı kuruluyor. Araştırmalar incel alt kültürünün fiziksel görünüme dayalı olarak kategorik bir yapılaşma sunduğunu gösteriyor. Alfa erkeklerden ve kadınlardan oluşan azınlık en üstte; ortalama görünümlü betalar orta grupta; yalnızca erkeklerden oluşan incel grubu ise en alttadır. inceller dışındaki gruptaki herkes olumsuz bir şekilde tasvir edilir ve anti-sosyal değerlerle özdeşleştirilir.
Adolescence’ın bu noktada Jamie’yi incel alt kültürünün bir kurbanı olarak göstermesi yaptıklarını haklı çıkarmasa da nedenlerini anlamamıza yardımcı oluyor. Çevrim içi dünyaya denetimin ne kadar yetersiz kaldığına şahit olduğumuz günümüzde gerçek olaylar, olacakların kaçınılmazlığını da gözler önüne seriyor. Nefret söyleminin yükselmesine, şiddetin meşrulaştırılmasına, sürekli ötekileştirilen grupların artmasına bir çözüm önermese de dizi, bu sorulara cevap bulmamız konusunda bir uyarı niteliğinde.
Asıl Tehlike
Dizi dışarıdan normal ama içten içe kendinden nefret eden ve hassas bir gencin, kimse fark etmeden nasıl radikalleşebileceğini gösteriyor. Ebeveynleri, Jamie’nin okuldan eve geldiğini, doğruca yukarı çıktığını, yatak odasının kapısını çarptığını ve saatlerce bilgisayarında vakit geçirdiğini hatırlıyor. Onun güvende olduğunu, doğru şeyi yaptıklarını düşünüyorlardı. Ancak ebeveynlerin çocuklarının hayatlarına dair düşünceleriyle çocukların çevrim içi dünyada yaptıkları şey arasında genellikle belirgin bir uçurum oluyor. Dizinin son bölümü de ailenin olaylar sonrası yüzleştiği yıkıma, kendi içlerinde tükenmeyen sorgulamalarına odaklanırken her iki ebeveynin de gözyaşları içinde kalmasıyla bitiyor.
Adolescence tipik bir suç draması değil çünkü Jamie iyi bir aileden geliyor. Genç bir çocuğun bir gece evden ayrılıp sınıf arkadaşını bıçaklayarak öldürmesini açıklayan hiçbir taciz veya travma yok. Diziyi bu kadar şaşırtıcı kılan şey, suçun işlenme ihtimalinin düşük olması. Dizi aslında günümüzde karşı karşıya olduğumuz tehlikenin evde yatak odalarında gençlerin telefonlarıyla meşgul olurken maruz kaldığı şeyler olduğunu gösteriyor. Adolescence, gençlerin ebeveynlerinin anlamadığı dijital bir dünya tarafından nasıl radikalleştirildiğiyle ilgili. Ergenliğin gerçekten korkutucu kısmı aslında bu: Çocukların hayatlarında neler olup bittiğini gerçekten nasıl bilebiliriz ve onları nasıl koruyabiliriz?
Dizinin fragmanına buradan ulaşabilirsiniz:
Kaynakça
Kapak Görseli: “Adolescence (2025)”. IMDB. Web. 05.04.2025
“How Netflix’s Gripping Adolescence Takes on the Dark World of Incels”. TIME. Web. 12.04.2025
“A Short Introduction To The Involuntary Celibate Sub-Culture”. Crestresearch. Web. 12.04.2025
Baele, Stéphane J., Laura L. Brace, and Travis G. Coan. “From Incel to Saint: Analyzing the Violent Worldview behind the 2018 Toronto Attack.” Terrorism and Political Violence, 2019, doi:10.1080/09546553.2019.1638256.
