Birçok projesi beğeni toplayan Deniz Yorulmazer‘in yönetmenliğini yaptığı ve Netflix‘te yayımlanan bu film, kendine has, gizemli konusuyla ve komikliğinin ardındaki eleştirel mesajlarla büyük övgüler topladı. Başrollerinde Neslihan Atagül Doğulu, Serkan Çayoğlu ve Necip Memili‘nin yer aldığı Aaahh Belinda, uyarlama bir film olma özelliği taşıyor. Atıf Yılmaz‘ın 1986 yılında yönetmenliğini üstlendiği bir üçlemenin ikinci filmi olan ve bir başyapıt niteliği taşıyan aynı isimli filmden günümüze uyarlanmıştır.
Aaahh Belinda’nın Bize Anlattığı Çok Şey Var!
Filmin ana karakteri olan Dilara, çalışkan, başarılı, güzeller güzeli bir tiyatro oyuncusudur. Biraz dik kafalı, inatçı, azimli, net ve ne istediğini bilen bir insandır. Çok sevdiği bir sevgilisi, keyifli bir işi ve kafa dengi arkadaşları vardır. Neredeyse mükemmel denebilecek bir hayata sahiptir. Bu yüzden kıskanç gözlerin radarına kolaylıkla girer.
Bir gün Dilara’ya Belinda adlı bir şampuanın reklam filminde oynama teklifi gelir. Dilara, sadece bir reklam filminden ibaret olan ancak senaryosu en ince ayrıntısına kadar kurgulanmış olan bu reklam filminden hiç hoşlanmaz ve reklamda oynamayı istemez. Çünkü oynaması istenen karakter Handan, filmde de bahsedildiği gibi, gündüzleri bankada çalışan, akşam evinde dolmasını yapan, iyi bir eş ve çocuklarına iyi bir anne olan kadının ta kendisidir. Filmde, Dilara’nın yaşadığı hayatın Handan’ın hayatına ne kadar uzak olduğunu ince detaylarla defalarca kez görürüz. Yanından geçtiği bir kafenin garsonuna umursamazca bitmiş kahvesini verişi, reklam filminin senaryosundan yakınırken yanından geçen çocuklu aileyle bakışması… Toplumun çoğu için normal olan hayatlar, Dilara’nın kaçındığı ve keskin sınırlarla uzak kaldığı hayatlardır. Normal kalıplar içine girmek istemez, toplumun ondan beklediği rollerden biri gibi davranmak değil, kendi ayakları üstünde durup bağımsız olabilmek önemlidir onun için. Bu bağımsızlığı sürdürürken de, kendi gibi görmediği, toplumun çarklarına sıkışıp kalmış herkese bir yafta ile bakar.
Kendisinin spot ışıklarıyla ve alkışlarla dolu hayatına karşılık, uzun saatler mesai yapıp günün sonunda da toplumun ona ayırdığı rolleri gerçekleştiren; yemek hazırlayan, temizlik yapan, çocuklarıyla ve eşiyle ilgilenen Handan’ın hayatı. Bu noktada Dilara, çevresindekilerin onu ikna etmesiyle, içine sinmese dahi reklam filminin başkarakteri olan Handan’ı oynamayı kabul eder. Ama Dilara ne yaparsa yapsın, kendisine taban tabana zıt olan Handan’ı bir türlü benimseyemez ve role girmekte zorlanır. Rol icabı bile olsa kendi değerlerinden bu kadar uzak gördüğü, adeta yaşanmayan bir hayat olarak kodladığı Handan karakteriyle en ufak bir empati kurmaktan bile uzak kalır.
“Handan’ı oynama. Handan ol… Handan’sın. Ve sadece, Handan’sın.”
Film setinde yönetmeni beğenmediği için saçını defalarca Belinda şampuanla yıkamak zorunda kalan Dilara’ya söylenen sözlerdir bunlar. Son defa şampuanı eline alıp Handan olmaya çalışan Dilara için o anda işler birden değişir. “İşte bu kadar…”
Dilara, çekimin son sahnesini de halletmenin memnuniyetiyle gözlerini açar ama gördüğü manzara film seti değil, Handan’ın banyosudur. Hiç mi hiç istemediği bir hayatın tam ortasına düşen Dilara kendini bir kabusun içine hapsolmuş gibi hisseder. Evin içinde durmadan koşuşturan iki çocuk, duyarsız bir eş… Handan’dan Dilara’ya kalan ev ve iş sorumlulukları ve Handan’ın herkesten sakladığı karanlık sırları… Bütün bunlar Dilara’ya çok fazla gelir, başına gelenleri bir türlü kabullenemez. İçinde sıkışıp kaldığı bu dünyada sadece Handan vardır, Dilara’ya kendi varlığını unutturacak kadar. Dilara, maruz kaldığı Handan’ın hayatına her seferinde baş kaldırır ve Handan olmayı reddeder. Filmin sonlarına kadar Dilara, Handan’a empati kurma yolunu değil, onun hayatından kurtulma yolunu arar. Aslında yapması gereken şey, Handan’ın hayatını yaşayan biri olarak, onu biraz anlamaya çalışması ve “ev kadını” diyerek kafasında “aşağı” konuma yerleştirdiği Handan’ın aslında nelerle mücadele ettiğini kavramasıdır.
“Ben bu dünyaya sizi rahat ettirmeye gelmedim, güzel dostum! Ben bu dünyaya yaşamaya geldim. Yaşamaya! Benim varlığımı yok edemezsiniz! Beni engelleyemezsiniz! Duydunuz mu beni? Beni yok edemezsiniz!”
Ancak büyük bir umutla ve coşkuyla etrafındaki herkese durumunu anlatmaya çalışan Dilara’nın göz ardı ettiği bir gerçek vardır: kendisini Handan olarak bulduğu bu dünyada, zaten var olmayan birini kimse yok edemez. Kendisinin bunu anlama ve kabullenme süreci çok sancılı geçer.
Dilara Başaran’dan, Evinin Kadını Handan’a Sancılı Bir Dönüşüm
Dilara, gerçeği her seferinde dile getirmesine rağmen tüm yaptıkları ve söyledikleri ona misliyle geri dönünce bulunduğu durum içinden çıkılmaz bir hale bürünür. Dilara da bu karmaşık durumdan bir çıkış yolu aramaya başlar. Ama bu karmaşık sorunun çözümü bir o kadar da basittir: Dilara olarak tanındığı hayata geri dönebilmesi için önce Handan olmayı tamamen kabul etmesi gerekir. İçten içe ötekileştirdiği ve kaçındığı tüm kavramları temsil eden birini benimsemek zorundadır.
“Sen oyna. Sen sadece oyna.”
Dilara bu gerçekle yüzleştikten sonra onun bir yandan Handan olmaya çalışmasını bir yandan da kimseye haber vermeden oyunculuğa en baştan başlama serüvenini izleriz. Kendine özgü yöntemlerle Serkan’ı ikna ediş şekli, film bir komedi filmi olmasına rağmen, yüzümüze çok acımasızca vurulur. Niyetleri yetenekle ve sanatla ilgili olmayan, sadece güzelliği ve gelip geçici hisleri ön planda tutan bazı insanların sanat camiasında ne kadar önemli bir yer kapladıkları bize üstü kapalı şekilde anlatılır. Ayrıca Dilara’nın kendini tiyatro ekibine kabul ettirme çabalarını izlerken oyunculuk camiasındaki çekişmeli, rekabet dolu ortama da bir atıfta bulunulduğunu fark ederiz. Oyunculuk yeteneğine ve oynadığı role gereken önemi vermeyen tiyatro ekibine karşın, Dilara tırnaklarıyla kazımaya kararlıdır. Çünkü Handan olmak zorunda kaldığı bu dünyanın içinde kendini gerçekten kendi gibi hissedebildiği, onu mutlu kılan anların oyunculuk yaptığı anlar olduğunu görürüz.
Kendi hayatından ve gerçek kimliğinden uzak kaldığı bu süreçte Handan olup ev işlerini ve çocuklarının bakımını üstlenir, sonrasında tiyatroya gidip Dilara olur ve oyunculuk yapar. Hem Handan hem de Dilara Başaran olmaya çalışırken gösterdiği çabaları, fedakarlıkları, azmini ve sabrını görürüz. Aynı anda kusursuz şekilde yürüttüğü iki hayatı, yaşadığı değişimleri ve dönüşümleri hızlandırılmış şekilde izleriz.
Dilara’nın Handan’ın hayatına mahkum edilmesinin asıl sebebi, aslında bir kabullenme süreciyle paralel gider. Toplumda bizim gibi olmayan hayatları da kabullenme sürecidir bu. Filmi izlerken fark ederiz ki Dilara’nın kaçındığı ve hoşlanmadığı ne varsa, kendi hayatını kazanabilmek için tüm bu kaçındığı, istemediği şeyleri kabullenmiş ve yaşamıştır. Esprili ve mistik bir dille bize “Büyük lokma ye ama büyük konuşma” deniyor da olabilir, kim bilir?
