Preacher’s Daughter, Amerikalı şarkıcı-söz yazarı ve yapımcı Ethel Cain’in (gerçek adıyla Hayden Silas Anhedönia) kendi bağımsız plak şirketi Daughters of Cain aracılığıyla 12 Mayıs 2022’de yayımlanan ilk stüdyo albümüdür. Albüm, Ethel Cain isimli kurgusal bir karakter ile ailesinin hikâyesini anlatacak trilojinin ilk kısmını ele alıyor. Ana temaları nesiller arası travma, dini travma, şiddet ve istismar olan albümde Ethel Cain isimli sorunlu bir genç kızın hikayesini dinliyoruz.
Uyarı: Bu yazı şiddet, cinsel istismar ve yamyamlık tarzı rahatsız edici konular içermektedir.
Ethel Cain Kimdir?
Hayden Silas Anhedönia, sahne adıyla Ethel Cain, Amerikalı şarkıcı ve söz yazarıdır. Dindar bir ailede büyüyen Cain, küçük yaşlardan itibaren kiliseye gitmiş ve koroda şarkı söylemiştir. 2017’nin ortalarında, Hristiyan müziği ve Gregoriyan ilahilerinden ilham alarak kariyerine başlamıştır. Çeşitli mixtape ve EP’leri dijital platformlarda, SoundCloud ve Tumblr gibi sitelerde yayımladıktan sonra 2019’un ortalarında daha alternatif bir sound benimseyerek Ethel Cain adını kullanmaya başlamış, “Preacher’s Daughter” isimli albümüyle de adını duyurmayı başarmıştır. Albüm, aynı ismi verdiği kurgusal karakter olan Ethel Cain hakkındadır.
Cain’in şarkı sözleri, nostalji ve gotik temalar etrafında şekillenir; yoksulluk, madde bağımlılığı, aile içi şiddet, ölüm ve nesiller arası travma gibi konuları ele alır. Müziği daha çok ambient, contemporary folk, alternatif rock ve dream pop unsurları barındırmaktadır.
Preacher’s Daughter
Başlamadan önce belirtmek isterim ki albümdeki şarkı sözleri oldukça fazla sembolizm ve gönderme içerir, pek çok yoruma açıktır, hikayesi de burada yazılandan daha detaylıdır. Ancak maalesef uzunca hepsine değinebilmek mümkün değil. Eğer ilginizi çekerse detaylı bir şekilde incelemenizi tavsiye ederim.
Family Tree (Intro)
Preacher’s Daughter 1991 yılında, Ethel 20 yaşındayken geçmektedir, albümdeki ilk 3 şarkıda Ethel’ın geçmişini görürüz. Hikaye “Family Tree (Intro)” ile başlar. Cain’in sesi boş bir kilise katedralinde yankılanır. Ailevi ve dini travma temalarıyla açılış yapan Cain, jenerasyonlar arası travmanın aktarımına değinir. Ethel, miras aldığı travmalarda ailesine, soy ağacına sonsuza dek bağlı kalacağını “ilmek” sembolizmi ile ifade eder.
“Jesus can always reject his father
(İsa her zaman babasını reddedebilir)
But he cannot escape his mother’s blood
(Fakat annesinin kanından kaçamaz)”
Meryem Ana, İsa’ya hamile kaldığında bakire olarak bilinmektedir ve Ethel Cain bu imgeyi nesiller arası travmaya dair bakışını yansıtmak için kullanır. İsa, babasını reddedebilse de annesinin genlerine sahip olduğu için ondan kaçamaz; annesi her zaman onun bir parçası olarak kalır. Ethe de aynı şekilde, babasından — ve dolayısıyla Tanrı’dan — kaçamaz. Babasının ölümünden sonra bile “rahibin kızı” olarak anılacaktır.
American Teenager
“American Teenager” şarkısı Ethel’in babası Rahip Joseph Cain’in kaybını ve onun mirasını nasıl sürdüreceğini ele alır. Şarkının bir diğer ele aldığı konu “Amerikan Rüyası” denen şeyi kovalamanın aslında tehlikeli olduğu ve bunun tamamen saçmalık olmasıdır. Kiliseyi babasının yerine yönetmeye çalışırken aynı zamanda kendi sıkıntılarını da atlatmaya çalışan Ethel, aidiyet duygusu ile boğuşmaktadır. Ethel, yaşadığı kasabaya ait hissetmemektedir. Aynı zamanda Tanrıya olan inancı ve güveni gittikçe azalmaktadır. Bütün bunların sonucunda savunma mekanizması olarak alkole bel bağlar.
Bu noktada Ethel Cain’in tam anlamıyla güvenilir bir anlatıcı olmadığını belirtmek gerekir. Hikaye anlatımında birincil kişi her zaman bir noktada olayları kendi perspektifinden anlattığı için bu uyarıyı geçme ihtiyacı duydum. Dahası Ethel Cain, çocuk yaştan itibaren ağır travmalara maruz kalmış bir alkol ve -sonradan- uyuşturucu bağımlısıdır. Bu sebeple anlattıklarının ne kadar doğru olup olmadığını asla tam olarak bilemeyiz.
A House in Nebraska
“A House in Nebraska” parçası eski sevgilisi Willoughby Tucker hakkındadır. Ethel ilk kalp kırıklığını, albümün başlangıcında kasabayı terk eden eski sevgilisi Tucker’ı tanıtır. Ethel, nefret ettikleri kasabanın dışındaki terkedilmiş bir evde birlikte geçirdikleri hayatı hayal ederken, onun geri dönmesi için yalvarır. Uzun ve hikaye anlatan parçalardan korkmayan Ethel bu parça ile sekiz dakika boyunca ilk kalp kırıklığını, umutsuzluğunu ve yalnızlığını anlatıyor.
Western Nights
“Western Nights” ile geçmişten çıkıp bugüne odaklanıyoruz ve Ethel’in yeni sevgilisi Logan Phelps ile tanışıyoruz. Logan bir hırsızdır ve tehlikeli bir adamdır. Ethel, Logan ile beraber yaşadığı kasabadan kaçar. Şarkıda Logan tarafından şiddet gördüğünü “I watched him show his love through shades of black and blue (Sevgisini siyah ve mavi tonlarıyla gösterdiğini izledim)” sözleriyle anlarız. Siyah ve mavi tonları morlukları ve şiddeti simgelemektedir. Ethel babasından ve babasını temsil eden evinden kaçsa bile, annesinin yaşadığı bahtsız kaderden kaçamaz ve tıpkı babası gibi şiddet faili olan bir adama çekilir. Ethel, Logan ile yaşadıklarının sevgi olduğuna kendini inandırmıştır, çünkü onu boğucu hayatından kaçış yolu olarak görmektedir. Logan hem fiziksel hem de psikolojik olarak Ethel’a şiddet uygular, onu sadece cinsellik için kullanır. Bu noktada ailenin bıraktığı travmanın ne kadar önemli olduğu tekrardan yüzümüze çarpar. Ethel, babası tarafından gördüğü şiddet ve cinsel istismarı sevgi sanarak büyümüş bir çocuktur. Sonraki parça Family Tree de bu tema üzerinden ilerler.
Family Tree
Logan bir banka soygunu esnasında hayatını kaybeder ve Ethel polisten kaçmaktadır. Tekrardan yas sürecine giren Ethel, çocukluğunda babasından gördüğü cinsel taciz ve şiddetle yüzleşmek zorunda kalır. Family Tree (Intro) şarkısındaki ilmek analojisini bu parçada tekrardan görürüz. Kasabasıyla bağları resmen kesilmiştir, artık Alabama’ya geri dönme şansı yoktur. “Family Tree (Intro)”daki ilmek sembolü kendi kontrolündeki bir silaha dönüşmüştür.
“I’ve killed before and I’ll kill again
(Daha önce öldürdüm ve yine öldüreceğim)
Take the noose off, wrap it tight around my hand
(İlmiği çıkar ve elime sıkıca dola)
They say, “Heaven hath no fury like a woman scorned”
(Cennеtin hor görülen bir kadın kadar öfkeli olmadığını söylerlеr)
And baby, Hell don’t scare me, I’ve been times before
(Ve bebeğim, cehennem beni korkutmuyor, daha önce orada bulundum)”
Hard Times
Albümün birinci bölümünü bitiren Hard Times parçasında Cain, kendisine zarar veren baba figürlerine benzeme arzusunun ne kadar güçlü olduğundan korktuğunu itiraf eder. Şarkıda, çocukken babasından gördüğü istismarın etkisinde ona karşı beslediği karmaşık duygularını görürüz. Ethel, tecavüze uğradığı esnada henüz çok küçük yaştadır ve babasını 10 yaşındayken kaybetmiştir. Babasının diğer insanlar tarafından iyi bir adam olarak görülmesine karşılık ailesine karşı ne kadar korkunç olduğunu görürüz. Oluşturulan baba figürü aynı zamanda dini kurumların nasıl yozlaşmış olduğuna da bir göndermedir. Western Nights şarkısından bahsederken açıkladığım üzere, Ethel küçük bir çocukken babasının istismarını “sevgi” olarak yorumlamıştır. Ethel, yaşadığı istismara rağmen, pek çok şiddet mağduru gibi babasıyla bir tür travma bağı geliştirir ve istismarının ötesinde babasını, onun uyguladığı şiddet dışındaki kişiliğini hayranlıkla anımsar.
“I was too young to notice
That some types of love could be bad
(Bazı sevgi türlerinin kötü olabileceğini fark etmek için çok küçüktüm)”
Ethel Cain’in Trajik Sonu
Albümün ikinci perdesinde Ethel’ın korkunç sonunu getiren yeni sevgilisi Isaiah’tır. Teksas’taki boş bir yolda “Thoroughfare”de yeni sevgilisi Isaiah ile tanışır ve onun kamyonetine biner. Kayıp ilanına göre Ethel Cain, son kez orada görülmüştür.
Gibson Girl
“Gibson Girl” şarkısında Ethel’ı tekrardan şiddet ve istismar içeren bir ilişkide görüyoruz. Ethel, Isaiah’ın onu fuhuşa ve uyuşturucuya zorlamasıyla onun sömürüsünün kurbanı haline geliyor. Şarkıda, Ethel’in gerçeklik algısının giderek kaybolduğu vurgulanıyor. Nakarat, Ethel’in çaresizliği ve kontrol kaybına paralel olarak yavaş ve puslu bir şekilde başlıyor. “Eğer iyi hissettiriyorsa, o zaman kötü olamaz,” sözleriyle Ethel’ın Isaiah tarafından gaslighting’e uğradığını anlıyoruz. Ethel şarkıda yapmak zorunda bırakıldığı şeylerin aslında kendi isteği olduğuna kendisini inandırmaya çalışıyor. Aynı zamanda “ahlaksız” davranarak, babasının ve altında büyüdüğü katı dindar çevrenin kendisine dayattığı değerlere karşı isyan ediyor. Ethel, kasabasının dar ve katı sınırlarının ötesindeki dünyayı görmeye başlar ve bu deneyimin ona gerçekten “iyi hissettirdiğini” zanneder.
Ptolemaea
Albümün doruk noktası olarak görülen bu şarkı Ethel’ın sevgilisinden gördüğü sadist ve vahşi tacizi anlatır. Parçanın adı Dante‘nin “İlahi Komedya”sındaki cehenneme, Inferno’ya bir göndermedir. Ptolemea, konuklarına ihanet edenlerin ait olduğu cehennem çemberi olan Ptolemy’den türetilmiştir ve Isaiah’ın Ethel’in güvenine yaptığı ihanetle ilişkilidir. Aynı zamanda Ethel’in ailesini ve inancını terk etmesine bir gönderme olabilir, yani Ethel ailesine ve İsa’ya ihanet ettiğini düşünmektedir.
Başlamadan önce belirttiğim üzere albüm, pek çok referans ve metafor içerir. En bariz göndermeler İncil ve İlahi Komedya göndermeleridir. Bu albümün bir tür “yüksek sanat” olarak görülmesini sağlayan da bu tarz kültürel göndermelerdir.
Adından da anlaşılabileceği gibi şarkı son derece karanlık ve muhtemelen en yürek parçalayıcı olanı. Şarkıda adeta bir cehennem atmosferi oluşturulmuştur. Ethel halüsinasyonlar görmeye başlar ve karanlıkla yüzleşir. Anlık olarak deneyimlediği her şey bozulmuş ve çarpıtılmış bir hâlde Ethel’in algısına yansır. Isaiah’ın robotik ve şeytani sesine, Ethel’ın çırpınışlarına şahit oluruz. Isaiah’ın şeytani sesi bir yandan Ethel’ın ona olan bakış açısıyla ilgili olabilir.
Babasının başlattığı şiddet döngüsünden bir türlü kurtulamayan Ethel, hayatına giren erkeklere karşı aynı karmaşık duyguları hissetmektedir. Bu nedenle Isaiah’ın aslında ona zarar vermek istemediğini, ona bunu yaptıranın Şeytan olduğuna kendini inandırır. Ethel’in Isaiah’a kendisine yönelik tacizini ‘durdurması’ için yalvarışı giderek çığlıklara dönüşür, bu kısım şarkının zirve noktasıdır. Korkunç bir cinayetin işlenmesine şahit oluruz. Şahsen her ne kadar favori parçalarımdan biri de olsa, dinlerken her seferinde tüylerimi ürpertir.
“Blessed be the Daughters of Cain
Bound to suffering eternal through the sins of their fathers committed long before their conception
(Kabil’in Kızlarını kutsa, varoluşlarından çok öncesinde babaları tarafından işlenen günahlar yoluyla ebedi acıya mahkum olan)
Blessed be their whore mothers
Tired and angry, waiting with bated breath in a ferry that will never move again
(Fahişe annelerini kutsa, hiçbir zaman tekrardan hareket etmeyecek bir vapurda güçsüz nefesleriyle yorgun ve kızgın bir şekilde bekleyen)”
Ardından iki enstrümental parça gelir. “August Underground,” adını 2001 yapımı korku filminden alıyor. Bu filmde, bir seri katilin kurbanlarının kaçırılma, cinsel istismar ve cinayetlerini belgelediği anları kapsıyor. Şarkı Ethel’ın hayatının son anlarını ve konuşma yetisini kaybedişini tasvir eder.
“Televangelism” ise Ethel’ın ahirete yükselişini ele alır. Bir önceki parçaya göre daha huzurlu bir melodi içerir.
Sun Bleached Flies
Bu parça çürüyen cesedini ve hayata dair düşüncelerini tasvir eder. Ethel öbür dünyadan hayatını, ailesini, hiç sevmeyi bırakmadığı Willoughby’yi düşünür. Hayatıyla barışmaya karar verir. Albümdeki en olumlu şarkıda Ethel, durumunu kabul ettiğini ve artık bundan kaçmaya çalışmadığını anlatıyor.
“God loves you, but not enough to save you
(Tanrı seni seviyor, ama seni kurtarmaya yetecek kadar değil)
So, baby girl, good luck taking care of yourself
(Bu yüzden bebeğim, kendine iyi bakmada iyi şanslar)”
Hayatındaki her erkekle, İsa dahil, deneyimlediği sevgi ve ihaneti yeniden vurgular. Acı çekme ve travma döngüsünü bitirmek için kendisi de dahil olmak üzere kendisine zarar verenleri affetmeye (Hristiyanlıkta affetmek oldukça önemli bir yerdedir) karar veriyor. Ethel, şarkıyı pişmanlıkla Nebraska’daki evi dileyerek bitirerek Willoughby ile paylaştığı basit ama huzurlu aşkı anımsıyor.
Strangers
Ethel Cain bu şarkıyla bizlere veda ediyor. Şarkı bir vaaz kaydı ile başlıyor. Bu vaaz kaydı, Hayden’in 1995 yılında büyük-büyükannesinin cenazesinin video kaydından alınmış. Aynı kaynaktan bir başka ses örneği ise albümün ilk parçası olan “Family Tree (Intro)” başlangıcında yer alıyor.
Şarkı, albümün en karanlık metaforu üzerinden ilerliyor: Isaiah’ın Ethel’ı canice öldürdükten sonra yemesi. Isaiah, Ethel’in her anlamda tüketirken, Ethel’in ona dair düşünceleri mesafelidir ancak yaptıklarına rağmen hâlâ Isaiah’a karşı sevgi beslediğini gösterir.
“In your basement, I grow cold
(Bodrumunda soğuyorum)
Thinking back to what I was always told
Don’t talk to strangers or you might fall in love”
(Her zaman duyduğum sözü düşünüyorum
Yabancılarla konuşma yoksa aşık olabilirsin”)
…
(Ne kadar komik, kendimi hiç güçlü olarak görmedim)
You’re so handsome, walking over to me now
(Şu an bana doğru yürürken çok yakışıklı görünüyorsun)”
Ve şarkının en can alıcı kısımları:
“I tried to be good
(İyi olmayı denedim)
Am I no good?
(İyi değil miyim?)”
“If I’m turning in your stomach and I’m making you feel sick
(Eğer midende dönüyorsam ve mideni bulandırıyorsam)
Am I making you feel sick?
(Mideni bulandırıyor muyum?)”
Sadece Isaiah ve ona çektirdiği acılara değil, hayatı boyunca ona yanlış yapan herkese geliyor bu soru. Yamyamlık sembolizmi aynı zamanda Isaiah’ın ve hayatındaki tüm erkek figürlerinin Ethel’ı manevi anlamda nasıl “yiyip bitirdiğini” ve bedenini istismar ettiğini gösteriyor. Ona yaptıklarından ötürü pişman olup olmadıklarını merak ediyor. Hem öfkeyle, hem de endişeyle soruyor bu soruyu. Ethel’ın “Ben iyi değil miyim?” ve “Senin olabilir miyim?” sorularının tekrarı, Ethel’ın hayatındaki erkeklerin iradesine sürekli boyun eğmesine, şiddet döngüsünden kurtulamamasına işaret ediyor. Hiçbir zaman özgür olamayan Ethel öldüğünde de özgür olamıyor. Çocuk yaştan itibaren istismara maruz kalan bedeni üzerinde ölürken bile söz sahibi olamıyor. “Sun Bleached Flies”da Ethel ölümüyle barıştığını iddia eden Ethel “Strangers”da, başına gelenlerden aslında kurtulamadığını ve asla huzur bulamayacağını açıklıyor. Şarkı, Ethel’ın annesine acı içinde seslenmesiyle sona eriyor. Ethel Cain, yaşamında da ölümünde de huzuru bulamıyor.
Ethel Cain bu albümde bir hikaye anlatıcısı olarak hem şarkı sözleri hem de enstrümanlarla, müzikle harika bir performans sergiliyor. Nesiller arası travmalarınızla, geçmişinizle yüzleşmeli, sorgulamalı ve iyileşmeye çalışmalısınız, yoksa korkunç sonuçlara yol açar diyor Ethel Cain. Trilojinin ikinci kısmı ise Ethel Cain’in annesi olan Vera Cain ve onun yaşadıklarını ele alacak.
İlgilenenler için Ethel Cain, ikinci stüdyo albümü olan Perverts’ı geçenlerde duyurdu. Albüm, 8 Ocak 2025’te yayınlanacak. “Punish” adlı pre-single’ını ise 1 Kasım 2024’te çıkardı.
Ve ilgisini çekenler için Preacher’s Daughter albümünün linkini de aşağıya koyuyorum. İyi dinlemeler 🙂
Kaynakça:
Kearney, Michael. “The Dark Story of Ethel Cain’s Preacher’s Daughter.” SB Press, 30 Mart 2023. Web. 28.10.2024
Scire, Angela. “The Intricate Storytelling of Ethel Cain’s Preacher’s Daughter.” The Junction Journal, 18 Mart 2024. Web. 28.10.2024
Müller, Kate. “The Death of Ethel Cain.” The UCSD Guardian, 3 Ekim 2022. Web. 28.10.2024
Kapak görseli: Preacher’s Daughter albüm kapağı, Pitchfork. Web.
